Wednesday, April 25, 2012

(12) Antaro PPG Jo Sindrom Sopir Oto

Jikok malam ka patang tamanuang dek takana jo doso ka mande kanduang. Malam ko mato Udin baliak indak bisa dipiciangkan. Matonyo taruih mancaliak pandekanyo, Ambun nan nanpak puleh malakok di baliak katiak Amaknyo.
Sadar kalau Udin sadang mamparatian Ambun nan takalok di pangkuannyo, Mirnapun bukak suaro.
“Mangopi Da?” sapo Mirna balalu ka arah dapua sambia taruih manggendong anak.
“Usah Mir. Kau lalok se lah ka dalam kamar lai jo si Ambun” potong Udin malarang bininyo ko mambuekan kopi sarato manyuruahnyo bagolek malapehan panek manggendong anak.
Mandanga iko, Mirnapun langsuang babaliak masuak ka dalam kamar. Mato Udin taruih mamparatian walaupun badan bininyo ko lah hilang di baliak pintu. Sakutiko, pangana Udin tabang malayang manjapuik maso-maso kuliah, maso inyo jo Mirna dulu bapole.
Mirna ko iolah mahasiswa nan maambiak jurusan kependidikan di UNP, ciek dari babarapo sakola tinggi pannggodok guru. Di Indonesia, guru ko disabuik sabagai pahlawan tanpa tanda jasa, nan mambuek profesi ko jadi mulia. Tugeh guru iolah mawujuikkan cito-cito mancadiaktaupandaikan anak-anak, dek karano itu, guru ko adolah profesi nan barek sarato panuah tantangan. Satidaknyo, itulah skema nan tabantuak di dalam kapalo Mirna kutiko masih SMA. Makonyo inyo mamutuiahkan untuak mamiliah malanjuikkan ka paguruan tinggi kaguruan.
Samo jo mahasiswa kabanyakan, Mirnapun punyo pole, namonyo Udin, mahasiswa paguruan tinggi nan samo tapi maambiak jurusan bidang ilimu. Aratinyo, Udin ko adolah calon ilmuan atau calon pekerja non-kependidikan. Pasangan ko batamu katiko kaduonyo sadang TP alias tebar pesona di taman budaya. Udin nan mahasiswa sastra datang hari tu ka taman budaya guno mancaliak pamentasan dendang nan mawujuikkan Mirna sabagai surang kontestannyo. Ndak bisa badendang, akhianyo dapek tukang dendang, baitulah carito asmara kaduonyo bamulo.
Suatu sanjo, Mirna sadang duduak manunggu Udin di loket oto ka Solok. Tujuan Ampang Kualo nak mancaliak pacuan kudo, baitu rencana nan samulo. Di sampiang Mirna, lah duduak si Kuriak, si sopir oto nan sadang sibuk mahituang pitih untuak setoran. Kutiko itu, nanpaklah Kuriak malipek babarapo pitih duo puluhan ribu, lalu mamasuakan ka dalam sako ketek sarawanyo, pitih patah ko caritonyo, hehehe. Mancaliak cewek kamek duduak surang, naluri playboy cap kuku baruaknyo langsuang bakarajo.
“Ehm, ka kama, Diak?” Kuriak mandehem mangaluakan jurus pambukak balabeh tradisional.
“Ka Solok, Da”
“Surang?”
“Indak, baduo jo Uda wak, santa lai inyo tibo” jawek Mirna bausaho manggelek sarato baparingaik sacaro haluih.
Mandanga iko, Kuriak nan supir oto ko pura-pura ndak manangkok poinnyo. Kalau bisa manyalip, tantu labiah sip, baitu pikianyo. Namun, rencana Kuriak tingga rencana. Karano, tibo-tibo muko Mirna langsuang barubah, barubah manjadi ka-pink-pink-an mancaliak surang laki-laki tangguang nan baru turun dari angkot.
“Ha, itu Uda wak tibo Da” kecek Kudil ka Kuriak sangajo mamanehan pasaran.
“Ondeh, yo gagah yo” sambuik Kuriak sambia mancibia.
Ndak baitu lamo, Udin nan baru tibo langsuang manyapo Mirna, lalu maangguak ka arah Kuriak nan duduak di sabalahnyo.
“Lah lamo, Mir?” sapo Udin babaso-basi.
“Kok di jam alun, tapi di parasaan iyo” jawek Mirna sambia mamencongan bibianyo ka arah Kuriak nan duduak di sampiang.
Maklum yayangnyo mintak palinduangan, Udinpun langsuang maambiak duduak di antaro Mirna jo Kuriak.
“Lah baambiak tiket?” tanyo Udin baitu ikuanyo tacacah di ateh bangku.
“Alun lai”
“Ohhh”
“Ndak batiket do, Diak”
Kuriak nan sajak Udin tibo tadi banyak haniang tibo-tibo langsuang manyorong.
“Baa tu Da?” tanyo Udin mamuta kapalo.
“Urang langang bana”
“Ohhh”
Sasudah diam sabanta, Kuriak nan mono ndak bakawan mancubo mahilangan pikiran ganyek di muko, sarato mulai babaso-basi jo Udin.
“Kuliah Diak?”
“Iyo Da. Ko dek dari kampus tadi mah, makonyo talambek. Lah barangin se Adiak wak manunggu, hehehe” jawek Udin agak malabiah-labiahan.
“Iyo, barangin urang manunggu” Mirnapun maningkahi pura-pura manyambok.
“Tanang, beko Uda asiangan bangku di muko” sambuik Kuriak mulai agak santai. Suasana akrabpun mulai taraso di antaro katigonyo.
“Lai sero kuliah tu Diak?” lanjuik Kuriak mananyoi Udin.
“Kadang lai, tapi kok lah tibo maso ka ujian, indak saketek alah juo do Da, raso ka pacah kapalo dek tugeh”
“Hahaha, samo pulo jo Uda mah” baleh Kuriak sambia galak.
“Uda seronyo pas hari-hari libur se nyo. Kalau indak, takah kini lah keadaannyo. Tagak abuak manunggu panumpang”.
“Beda mah Da, kalau awak kini ko sadang bahagia mah. Soalnyo tadi ado info padek wak danga di kampus”
“Apo tu?”
Mirna nan tadi diam manyimak ota Udin jo Kuriak langsuang manyorong.
“Manuruik info nan wak danga tadi, kini ko ado program Pendidikan Profesi Guru (PPG) namonyo. Kabanyo lah skitar 3 tahun ko jalan”
“PPG ko apo ko?” tanyo Kuriak tagia-tagia ingin tahu. Sabananyo hanyo sakadar maningkahi carito sajo.
“Jadi, PPG ko adolah program pendidikan paliang lamo duo tahun nan wajik diambiak untuak mandapekan sertifikat layak mangikuti tes manjadi calon guru” papa Udin jo bahaso nan mudah dipahami.
“Oohhh, samo pulo jo program “Sinar Maju Jaya” mah yo. Pendidikan mangamudi kilat sabalun maambiak SIM” sambuik Kuriak sambia bagarah.
“Serius tu Da?”
Salo Mirna baliak batanyo maacuahkan garah Kuriak sabanta ko. Inyopun lalu malanjuikan.
“Tu baa kaba akta ampek kami nan lulusan kependidikan ko?” tanyo Mirna penasaran.
“Kalau itu yo kurang jaleh di Uda. Tapi, kabanyo, siapopun nan nio jadi guru, wajik ikuik program ko” jawek Udin mambaco nan takana dek inyo sajo.
Mandanga katarangan iko, kaniang Mirna langsuang mangaruik. Ko alamaik ka batambah sampik juo duania wak mah, pikia Mirna sakutiko.
“Tu nan kalamak dek urang ilmu murni takah Uda se mah” sambuik Mirna jo nada agak emosional.
Mandanga iko, antene Kuriak langsuang tagak. Ko sero mah, mudah-mudahan heboh, bia den salamaikan cewek kamek ko ka Solok.
“Iyo juo tu, nan kalamak dek urang-urang tu se mah” tambah Kuriak sangajo maangek-angekan pasaran.
“Kalau itu yo ndak tau wak do tu. Tibo di awak, tantu wak ambiak positifnyo. Iko kan mampalueh lahan untuak kami mahasiswa ilmu murni nan sakironyo nantik ndak mampu mambali lahan. Kalau lah ndak mangkus ijazah ko lai, apa boleh buat, indak kayu janjang dikapiang, yo dicubo pulo jadi guru lai” tarang Udin mambela diri sambia bausaho bagarah madinginan suasana.
“Iyo. Tapi jo maambiak lahan kami” sambuang Mirna sambia mambuduik.
“Eits, tunggu sabanta. Mukasuiknyo baa sabananyo ko?” tanyo Kuriak mamanuhi raso kaingintahuannyonan tibo-tibo sajo tausik dek pambicaraan lahan ko.
“Baiko Da ha” sambuik Mirna mancubo manjalehan.
“Uda tahu ndak di ma urang nan nio jadi guru kuliah?”
“Kalau ndak salah ka IKIK, karano panakan Uda ado duo urang lah jadi guru. Lulusan IKIK sadonyo mah”
“Kalau nan ndak lulusan IKIK, ado ndak panakan Uda?”
“Lai. Itu nan lain pulo santiangnyo kini mah. Nan surang karajo di  bank, nan surang lai mambukak kandang jawi di kampuang. Kok awak dulu jawi se nan manjadi pitih. Dek inyo, cirik-cirik sarato kajamban jawi pun bisa manjadi pitih. Ndak santiang tu ha?” papa Kuriak barapi-barapi mampalanggak-an panakan-panakannyo nan lah jaya.
“Bara lamo kiro-kiro panakan Uda tu tamaik?” salo Mirna mamotong capek carito Kuriak nan lah mulai mangarah ka nan kumuah-kumuah ko.
“Samo se nyo. Kalau ndak salah kiro-kiro 4 sampai 5 tahunan” jawek Kuriak sambia mamiciangan matonyo maingek-ingek.
“Jadi, kasimpulannyo butuah wakatu sakitar 4 sampai 5 tahun untuak bisa manjadi guru” sambuang Mirna capek.
“Batua, tapi….” Suaro Udin tadanga agak tagagik mancubo maminteh.
“Eits, awak alun salasai lai” potong Mirna ndak suko caritonyo dipotong. Tapaso lah Udin mangalah mauruik dado.
Samintaro itu, Kuriak nampak bana manikmati suasana ko. Inyo indak mono, bisa pulo maota jo mahasiswa, kamek pulo lai. Ndak lamo Kuriak bamain jo aka ciluahnyo, suaro Mirnapun tadanga malanjuikan curhatnyo.
“Wak sambuang liak Da ha. Jadi, butuah waktu kiro-kiro 4 sampai 5 tahun untuak bisa manjadi guru. Nah, tadi Uda danga PPG kan? Jo PPG ko cukuik 2 tahun sajo, langsuang bisa sadonyo jadi guru. Nan kami nan jaleh-jaleh baniaik nio manjadi guru, sarato lah maambiak sakola calon guru 4-5 tahun ko, harus pulo ikuik PPG, basamoan se jo urang-urang nan nio manjadi guru dek motif “apa boleh buat” takah Da Udin tadi tu. Lai masuak di Uda tu?” tanyo Mirna retoris jo emosi nan maledak-ledak di ujuang pamaparannyo.
“Oh, kok baitu, tantu indak” respon Kuriak capek sambia mamacik-macik kaniangnyo sarupo urang nan bapikia kareh pulo. Lalu, tibo-tibo inyo mamuta kapalo baraliah madok ka Udin sambia manunjuak-nunjuak.
“PPG ko kaputusan sia ko Diak?” tanyonyo sakutiko.
“Bukan awak Da. Tapi, Pamarintah jo Diknas” jawek Udin sambia manggoyang-goyangan tangan takah urang katakutan.
“Hahaha” galak Kuriak langsuang tasambua mandanga jawek Udin ko. Mirnapun nan tadi emosi ndak dapek pulo manahan galak mandangaan kapolosan Udanyo ko.
Sasudah galak taranti, Kuriakpun sugiro mambaco nan dapek dek inyo.
“Baiko Diak ha” sapo Kuriak mamanciang paratian pasangan mudo ko.
“Kalau memang batua itu pamarintah jo diknas nan jadi disisien mekernyo. Berarti disisien meker ko samo pulo jo induak samang Uda waktu mambaok bus Padang-Solok dulu mah. Lalu, pajabat pelaksananyo samo jo sopir sarato cingkariak” lanjuik Kuriak mangecek sambia mamilin-milin jangguik kambiangnyo.
“Kalau kami mahasiswa ko Da?” respon Mirna jo Udin sarantak.
“Kalian ko samo jo panumpang, hahaha” jawek Kuriak sambia galak.
“Baa kok baitu kecek Uda?” sambuik Mirna manyalidik.
“Soalnyo, lah samo pulo rono pajalanan dunia pendidikan ko jo pajalanan dunia transportasi, khususnyo jo armada bus gadang nampak dek Uda” baleh Kuriak tadanga sok paten bana.
“Mukasuiknyo?” potong Udin maningkahi basamangaik.
“Danga dek Adiak-Adiak lah. Dulu, bapadoman pado kecepatan normal, kondisi medan, sarato jo ukuran kekuatan oto nan ado. Jarak tampuah Padang-Solok tu normalnyo 2 jam. Tapi, kami sopir sarato cingkariak ko dikomandokan dek induak samang supaya mausahokan wakatu tampuah jadi 1,5 jam” urai Kuriak mamapakan pangalamannyo.
“Serius tu Da?” tanyo Mirna jo mato manyipik mancubo mayakinkan pandangarannyo.
“Iyo, indak babuek-buek do tu” jawek Kuriak apo adonyo.
“Ndak Uda bantah” sambuang Usin manimpali.
“Baa pulo ka mambantah, jo setoran inyo bamain. Nyo naikan gaji awak saketek, nyo sasuaikan setoran jo standar baru nan keceknyo harus dipanuhi. Ka manga kami sopir jo cingkariak ko? tantu tapaso baturuik-an sajo lai” curhat Kuriak makin manjadi.
“Tapi, takana dek wakden. Itu kan babayo tu Da, mampataruahan nyawo manusia, nyawo panumpang” potong Mirna jo kaniang makin mangaruik.
“Maa pulo itu ka dipikiakan dek Induak Samang tu Diak. Nan paralu setoran masuak, laporan tiket ado, alah mah. Apolai, panumpang ndak pulo ado nan protes, malah sanang jo wakatu tampuah nan capek tu. Baa juo lai, tantu malenggang lamak bus ko” lanjuik Kuriak badalia sambia maangkek kaduo tangannyo.
“Oh mantun…” sambuik Udin manggantuang manyampaikan rusuah nan indak takatokan.
“Kalau Uda sabagai sopir, apo iyo batua-batua lupo jo bahayo kondisi ko hanyo dek gara-gara pitih tu?, lalu, apo iyo ndak ado pulo panumpang nan protes?” tanyo Mirna lapeh baitu sajo.
“Kalau di kami sopir ko, dek kadaan ekonomi ko juo. Sabalun oto bajalan, baruduik vodka, bahisok ganjo gak saketek bia nak kurang jadinyo parasaan ko. Kalau lah bitu, tantu ndak taraso baraso gas ko lah habih dipijak do Diak, apolai ka mamikiakan anak-bini di rumah” tarang Kuriak satarang-tarangnyo.
“Kalau panumpang?” lanjuik Mirna makin basumangaik batanyo.
“Mungkin ado nan nio mamprotes. Tapi, baa ka mamprotes, dek guncangan oto nan balari kancang se lah jaleh ndak ka tadango suaro do tu. Apolai ditambah pulo jo kelok Sitinjau nan tajam-tajam, mabuak ka buliah” baleh Kuriak nanpak santai bana.
“Jadi, dek mabuak, bapiciangan se mato, baitu?” sambuang Mirna capek.
“Tapek bana. La-i bisa pulo Adiak ko jadi sopir bus nampaknyo mah, hahaha” garah Kuriak sambia galak gadang.
“Oh, baitu…” salo Udin tibo-tibo sambia maanguak-angguak patando lai mangarati jo logika Kuriak, si sopir travel ko. Kamudian, Udin manggumam mancubo manyimpuakan.
“Jadi Dil, mungkin pemerintah jo disisien meker dunia pendidikan kini ko lah kanai sindrom pandeka mabuak mah. Nan penting setoran sabagai ukuran oli palicin, buku catatan tiket sabagai ukuran prestasi. Logis indak logisnyo, itu soal balakangan. Namonyo se wak mabuak, hahaha”
“Beda saketek Diak, jan galak dulu, samo-samo wak” potong Kuriak maningkahi simpulan Udin ko.
“Di maa latak bedanyo?” sambuik Udin mancaliak Kuriak.
“Kalau kami awak bus ko, kalau tajadi apo-apo di jalan, misalnyo; ban bocor, atau paliang parah kecelakaan. Nan tajadi ka panumpang tangguang jawab kami. Nan maningga kami santuni, nan sakik kami ubek sampai cegak. Kalau Pamarintah jo Disisien Meker Adiak tu baa?
“Nan itu yo ndak jaleh dek wak do Da” jawek Udin jo kaniang mangkaruik.
“Ndak hebat kami pado mereka di Adiak lai tu? hahaha” lanjuik Kuriak manutuik panjalasannyo jo galak takekeh-kekeh.
“Hahaha, batua…batua…”
Udin jo Mirnapun galak sambia maangguak-angguak mambanaan simpulan kenalan baru ko.
“Hoooi, Pak Sopir, ndak ka manambang ko?”

Tibo-tibo, Kuriak, Udin jo Mirna nan sadang balomba galak dikajuikan dek suaro agen jo babarapo calon panumpang nan lah tagak di muko, tapi pintu masih tatutuik juo.

2 comments:

  1. "Masuak" carito ko. Mantap....alah sapadan ota mahasiswa jo supir oto....Tapi nan tukang ota ko nan santiang, hehehehe....

    ReplyDelete
  2. Mokasih apresiasinyo Pak. Sabananyo dek ndak pandai manyopir, makonyo maota se Pak, hahaha...

    ReplyDelete