Jikok malam ka patang tamanuang dek takana jo doso ka
mande kanduang. Malam ko mato Udin baliak indak bisa dipiciangkan. Matonyo
taruih mancaliak pandekanyo, Ambun nan nanpak puleh malakok di baliak katiak
Amaknyo.
Sadar kalau Udin sadang mamparatian Ambun nan takalok
di pangkuannyo, Mirnapun bukak suaro.
“Usah Mir. Kau lalok se lah ka dalam kamar lai jo si
Ambun” potong Udin malarang bininyo ko mambuekan kopi sarato manyuruahnyo
bagolek malapehan panek manggendong anak.
Mandanga iko, Mirnapun langsuang babaliak masuak ka
dalam kamar. Mato Udin taruih mamparatian walaupun badan bininyo ko lah hilang
di baliak pintu. Sakutiko, pangana Udin tabang malayang manjapuik maso-maso
kuliah, maso inyo jo Mirna dulu bapole.
Mirna ko iolah mahasiswa nan maambiak jurusan kependidikan di UNP, ciek dari babarapo sakola
tinggi pannggodok guru. Di Indonesia, guru ko disabuik sabagai pahlawan tanpa tanda jasa, nan mambuek profesi ko jadi mulia. Tugeh guru iolah mawujuikkan cito-cito
mancadiaktaupandaikan anak-anak, dek karano itu, guru ko adolah profesi nan barek
sarato panuah tantangan. Satidaknyo, itulah skema nan tabantuak di dalam kapalo
Mirna kutiko masih SMA. Makonyo inyo mamutuiahkan untuak mamiliah malanjuikkan
ka paguruan tinggi kaguruan.
Samo
jo mahasiswa kabanyakan, Mirnapun punyo pole, namonyo Udin, mahasiswa paguruan
tinggi nan samo tapi maambiak jurusan bidang ilimu. Aratinyo, Udin ko adolah
calon ilmuan atau calon pekerja non-kependidikan. Pasangan ko batamu katiko
kaduonyo sadang TP alias tebar pesona di taman budaya. Udin nan mahasiswa
sastra datang hari tu ka taman budaya guno mancaliak pamentasan dendang nan mawujuikkan
Mirna sabagai surang kontestannyo. Ndak bisa badendang, akhianyo dapek tukang
dendang, baitulah carito asmara kaduonyo bamulo.
Suatu
sanjo, Mirna sadang duduak manunggu Udin di loket oto ka Solok. Tujuan Ampang
Kualo nak mancaliak pacuan kudo, baitu rencana nan samulo. Di sampiang Mirna,
lah duduak si Kuriak, si sopir oto nan sadang sibuk mahituang pitih untuak
setoran. Kutiko itu, nanpaklah Kuriak malipek babarapo pitih duo puluhan ribu,
lalu mamasuakan ka dalam sako ketek sarawanyo, pitih patah ko caritonyo,
hehehe. Mancaliak cewek kamek duduak surang, naluri playboy cap kuku baruaknyo
langsuang bakarajo.
“Ehm,
ka kama, Diak?” Kuriak mandehem mangaluakan jurus pambukak balabeh tradisional.
“Ka
Solok, Da”
“Surang?”
“Indak,
baduo jo Uda wak, santa lai inyo tibo” jawek Mirna bausaho manggelek sarato baparingaik
sacaro haluih.
Mandanga
iko, Kuriak nan supir oto ko pura-pura ndak manangkok poinnyo. Kalau bisa manyalip,
tantu labiah sip, baitu pikianyo. Namun, rencana Kuriak tingga rencana. Karano,
tibo-tibo muko Mirna langsuang barubah, barubah manjadi ka-pink-pink-an
mancaliak surang laki-laki tangguang nan baru turun dari angkot.
“Ha,
itu Uda wak tibo Da” kecek Kudil ka Kuriak sangajo mamanehan pasaran.
“Ondeh,
yo gagah yo” sambuik Kuriak sambia mancibia.
Ndak
baitu lamo, Udin nan baru tibo langsuang manyapo Mirna, lalu maangguak ka arah
Kuriak nan duduak di sabalahnyo.
“Lah
lamo, Mir?” sapo Udin babaso-basi.
“Kok
di jam alun, tapi di parasaan iyo” jawek Mirna sambia mamencongan bibianyo ka
arah Kuriak nan duduak di sampiang.
Maklum
yayangnyo mintak palinduangan, Udinpun langsuang maambiak duduak di antaro Mirna
jo Kuriak.
“Lah
baambiak tiket?” tanyo Udin baitu ikuanyo tacacah di ateh bangku.
“Alun
lai”
“Ohhh”
“Ndak
batiket do, Diak”
Kuriak
nan sajak Udin tibo tadi banyak haniang tibo-tibo langsuang manyorong.
“Baa
tu Da?” tanyo Udin mamuta kapalo.
“Urang
langang bana”
“Ohhh”
Sasudah
diam sabanta, Kuriak nan mono ndak bakawan mancubo mahilangan pikiran ganyek di
muko, sarato mulai babaso-basi jo Udin.
“Kuliah
Diak?”
“Iyo
Da. Ko dek dari kampus tadi mah, makonyo talambek. Lah barangin se Adiak wak
manunggu, hehehe” jawek Udin agak malabiah-labiahan.
“Iyo,
barangin urang manunggu” Mirnapun maningkahi pura-pura manyambok.
“Tanang,
beko Uda asiangan bangku di muko” sambuik Kuriak mulai agak santai. Suasana
akrabpun mulai taraso di antaro katigonyo.
“Lai
sero kuliah tu Diak?” lanjuik Kuriak mananyoi Udin.
“Kadang
lai, tapi kok lah tibo maso ka ujian, indak saketek alah juo do Da, raso ka
pacah kapalo dek tugeh”
“Hahaha,
samo pulo jo Uda mah” baleh Kuriak sambia galak.
“Uda
seronyo pas hari-hari libur se nyo. Kalau indak, takah kini lah keadaannyo.
Tagak abuak manunggu panumpang”.
“Beda
mah Da, kalau awak kini ko sadang bahagia mah. Soalnyo tadi ado info padek wak
danga di kampus”
“Apo
tu?”
Mirna
nan tadi diam manyimak ota Udin jo Kuriak langsuang manyorong.
“Manuruik
info nan wak danga tadi, kini ko ado program Pendidikan Profesi Guru (PPG)
namonyo. Kabanyo lah skitar 3 tahun ko jalan”
“PPG
ko apo ko?” tanyo Kuriak tagia-tagia ingin tahu. Sabananyo hanyo sakadar
maningkahi carito sajo.
“Jadi,
PPG ko adolah program pendidikan paliang lamo duo tahun nan wajik diambiak
untuak mandapekan sertifikat layak mangikuti tes manjadi calon guru” papa Udin
jo bahaso nan mudah dipahami.
“Oohhh,
samo pulo jo program “Sinar Maju Jaya” mah yo. Pendidikan mangamudi kilat sabalun
maambiak SIM” sambuik Kuriak sambia bagarah.
“Serius
tu Da?”
Salo
Mirna baliak batanyo maacuahkan garah Kuriak sabanta ko. Inyopun lalu
malanjuikan.
“Tu
baa kaba akta ampek kami nan lulusan kependidikan ko?” tanyo Mirna penasaran.
“Kalau
itu yo kurang jaleh di Uda. Tapi, kabanyo, siapopun nan nio jadi guru, wajik ikuik
program ko” jawek Udin mambaco nan takana dek inyo sajo.
Mandanga
katarangan iko, kaniang Mirna langsuang mangaruik. Ko alamaik ka batambah
sampik juo duania wak mah, pikia Mirna sakutiko.
“Tu
nan kalamak dek urang ilmu murni takah Uda se mah” sambuik Mirna jo nada agak
emosional.
Mandanga
iko, antene Kuriak langsuang tagak. Ko sero mah, mudah-mudahan heboh, bia den
salamaikan cewek kamek ko ka Solok.
“Iyo
juo tu, nan kalamak dek urang-urang tu se mah” tambah Kuriak sangajo
maangek-angekan pasaran.
“Kalau
itu yo ndak tau wak do tu. Tibo di awak, tantu wak ambiak positifnyo. Iko kan
mampalueh lahan untuak kami mahasiswa ilmu murni nan sakironyo nantik ndak
mampu mambali lahan. Kalau lah ndak mangkus ijazah ko lai, apa boleh buat,
indak kayu janjang dikapiang, yo dicubo pulo jadi guru lai” tarang Udin mambela
diri sambia bausaho bagarah madinginan suasana.
“Iyo.
Tapi jo maambiak lahan kami” sambuang Mirna sambia mambuduik.
“Eits,
tunggu sabanta. Mukasuiknyo baa sabananyo ko?” tanyo Kuriak mamanuhi raso
kaingintahuannyonan tibo-tibo sajo tausik dek pambicaraan lahan ko.
“Baiko
Da ha” sambuik Mirna mancubo manjalehan.
“Uda
tahu ndak di ma urang nan nio jadi guru kuliah?”
“Kalau
ndak salah ka IKIK, karano panakan Uda ado duo urang lah jadi guru. Lulusan
IKIK sadonyo mah”
“Kalau
nan ndak lulusan IKIK, ado ndak panakan Uda?”
“Lai.
Itu nan lain pulo santiangnyo kini mah. Nan surang karajo di bank, nan
surang lai mambukak kandang jawi di kampuang. Kok awak dulu jawi se nan manjadi
pitih. Dek inyo, cirik-cirik sarato kajamban jawi pun bisa manjadi pitih. Ndak
santiang tu ha?” papa Kuriak barapi-barapi mampalanggak-an panakan-panakannyo
nan lah jaya.
“Bara
lamo kiro-kiro panakan Uda tu tamaik?” salo Mirna mamotong capek carito Kuriak
nan lah mulai mangarah ka nan kumuah-kumuah ko.
“Samo
se nyo. Kalau ndak salah kiro-kiro 4 sampai 5 tahunan” jawek Kuriak sambia mamiciangan
matonyo maingek-ingek.
“Jadi,
kasimpulannyo butuah wakatu sakitar 4 sampai 5 tahun untuak bisa manjadi guru”
sambuang Mirna capek.
“Batua,
tapi….” Suaro Udin tadanga agak tagagik mancubo maminteh.
“Eits,
awak alun salasai lai” potong Mirna ndak suko caritonyo dipotong. Tapaso lah
Udin mangalah mauruik dado.
Samintaro
itu, Kuriak nampak bana manikmati suasana ko. Inyo indak mono, bisa pulo maota
jo mahasiswa, kamek pulo lai. Ndak lamo Kuriak bamain jo aka ciluahnyo, suaro
Mirnapun tadanga malanjuikan curhatnyo.
“Wak
sambuang liak Da ha. Jadi, butuah waktu kiro-kiro 4 sampai 5 tahun untuak bisa
manjadi guru. Nah, tadi Uda danga PPG kan? Jo PPG ko cukuik 2 tahun sajo,
langsuang bisa sadonyo jadi guru. Nan kami nan jaleh-jaleh baniaik nio manjadi
guru, sarato lah maambiak sakola calon guru 4-5 tahun ko, harus pulo ikuik PPG,
basamoan se jo urang-urang nan nio manjadi guru dek motif “apa boleh buat”
takah Da Udin tadi tu. Lai masuak di Uda tu?” tanyo Mirna retoris jo emosi nan
maledak-ledak di ujuang pamaparannyo.
“Oh,
kok baitu, tantu indak” respon Kuriak capek sambia mamacik-macik kaniangnyo
sarupo urang nan bapikia kareh pulo. Lalu, tibo-tibo inyo mamuta kapalo
baraliah madok ka Udin sambia manunjuak-nunjuak.
“PPG
ko kaputusan sia ko Diak?” tanyonyo sakutiko.
“Bukan
awak Da. Tapi, Pamarintah jo Diknas” jawek Udin sambia manggoyang-goyangan
tangan takah urang katakutan.
“Hahaha”
galak Kuriak langsuang tasambua mandanga jawek Udin ko. Mirnapun nan tadi emosi
ndak dapek pulo manahan galak mandangaan kapolosan Udanyo ko.
Sasudah
galak taranti, Kuriakpun sugiro mambaco nan dapek dek inyo.
“Baiko
Diak ha” sapo Kuriak mamanciang paratian pasangan mudo ko.
“Kalau
memang batua itu pamarintah jo diknas nan jadi disisien mekernyo. Berarti
disisien meker ko samo pulo jo induak samang Uda waktu mambaok bus Padang-Solok
dulu mah. Lalu, pajabat pelaksananyo samo jo sopir sarato cingkariak” lanjuik
Kuriak mangecek sambia mamilin-milin jangguik kambiangnyo.
“Kalau
kami mahasiswa ko Da?” respon Mirna jo Udin sarantak.
“Kalian
ko samo jo panumpang, hahaha” jawek Kuriak sambia galak.
“Baa
kok baitu kecek Uda?” sambuik Mirna manyalidik.
“Soalnyo,
lah samo pulo rono pajalanan dunia pendidikan ko jo pajalanan dunia
transportasi, khususnyo jo armada bus gadang nampak dek Uda” baleh Kuriak
tadanga sok paten bana.
“Mukasuiknyo?”
potong Udin maningkahi basamangaik.
“Danga
dek Adiak-Adiak lah. Dulu, bapadoman pado kecepatan normal, kondisi medan,
sarato jo ukuran kekuatan oto nan ado. Jarak tampuah Padang-Solok tu normalnyo
2 jam. Tapi, kami sopir sarato cingkariak ko dikomandokan dek induak samang
supaya mausahokan wakatu tampuah jadi 1,5 jam” urai Kuriak mamapakan
pangalamannyo.
“Serius
tu Da?” tanyo Mirna jo mato manyipik mancubo mayakinkan pandangarannyo.
“Iyo,
indak babuek-buek do tu” jawek Kuriak apo adonyo.
“Ndak
Uda bantah” sambuang Usin manimpali.
“Baa
pulo ka mambantah, jo setoran inyo bamain. Nyo naikan gaji awak saketek, nyo
sasuaikan setoran jo standar baru nan keceknyo harus dipanuhi. Ka manga kami
sopir jo cingkariak ko? tantu tapaso baturuik-an sajo lai” curhat Kuriak makin
manjadi.
“Tapi,
takana dek wakden. Itu kan babayo tu Da, mampataruahan nyawo manusia, nyawo
panumpang” potong Mirna jo kaniang makin mangaruik.
“Maa
pulo itu ka dipikiakan dek Induak Samang tu Diak. Nan paralu setoran masuak,
laporan tiket ado, alah mah. Apolai, panumpang ndak pulo ado nan protes, malah
sanang jo wakatu tampuah nan capek tu. Baa juo lai, tantu malenggang lamak bus
ko” lanjuik Kuriak badalia sambia maangkek kaduo tangannyo.
“Oh
mantun…” sambuik Udin manggantuang manyampaikan rusuah nan indak takatokan.
“Kalau
Uda sabagai sopir, apo iyo batua-batua lupo jo bahayo kondisi ko hanyo dek
gara-gara pitih tu?, lalu, apo iyo ndak ado pulo panumpang nan protes?” tanyo
Mirna lapeh baitu sajo.
“Kalau
di kami sopir ko, dek kadaan ekonomi ko juo. Sabalun oto bajalan, baruduik
vodka, bahisok ganjo gak saketek bia nak kurang jadinyo parasaan ko. Kalau lah
bitu, tantu ndak taraso baraso gas ko lah habih dipijak do Diak, apolai ka
mamikiakan anak-bini di rumah” tarang Kuriak satarang-tarangnyo.
“Kalau
panumpang?” lanjuik Mirna makin basumangaik batanyo.
“Mungkin
ado nan nio mamprotes. Tapi, baa ka mamprotes, dek guncangan oto nan balari
kancang se lah jaleh ndak ka tadango suaro do tu. Apolai ditambah pulo jo kelok
Sitinjau nan tajam-tajam, mabuak ka buliah” baleh Kuriak nanpak santai bana.
“Jadi,
dek mabuak, bapiciangan se mato, baitu?” sambuang Mirna capek.
“Tapek
bana. La-i bisa pulo Adiak ko jadi sopir bus nampaknyo mah, hahaha” garah
Kuriak sambia galak gadang.
“Oh,
baitu…” salo Udin tibo-tibo sambia maanguak-angguak patando lai mangarati jo
logika Kuriak, si sopir travel ko. Kamudian, Udin manggumam mancubo
manyimpuakan.
“Jadi
Dil, mungkin pemerintah jo disisien meker dunia pendidikan kini ko lah kanai
sindrom pandeka mabuak mah. Nan penting setoran sabagai ukuran oli palicin,
buku catatan tiket sabagai ukuran prestasi. Logis indak logisnyo, itu soal
balakangan. Namonyo se wak mabuak, hahaha”
“Beda
saketek Diak, jan galak dulu, samo-samo wak” potong Kuriak maningkahi simpulan Udin
ko.
“Di
maa latak bedanyo?” sambuik Udin mancaliak Kuriak.
“Kalau
kami awak bus ko, kalau tajadi apo-apo di jalan, misalnyo; ban bocor, atau
paliang parah kecelakaan. Nan tajadi ka panumpang tangguang jawab kami. Nan
maningga kami santuni, nan sakik kami ubek sampai cegak. Kalau Pamarintah jo
Disisien Meker Adiak tu baa?
“Nan
itu yo ndak jaleh dek wak do Da” jawek Udin jo kaniang mangkaruik.
“Ndak
hebat kami pado mereka di Adiak lai tu? hahaha” lanjuik Kuriak manutuik
panjalasannyo jo galak takekeh-kekeh.
“Hahaha,
batua…batua…”
Udin
jo Mirnapun galak sambia maangguak-angguak mambanaan simpulan kenalan baru ko.
“Hoooi,
Pak Sopir, ndak ka manambang ko?”
Tibo-tibo,
Kuriak, Udin jo Mirna nan sadang balomba galak dikajuikan dek suaro agen jo babarapo
calon panumpang nan lah tagak di muko, tapi pintu masih tatutuik juo.
"Masuak" carito ko. Mantap....alah sapadan ota mahasiswa jo supir oto....Tapi nan tukang ota ko nan santiang, hehehehe....
ReplyDeleteMokasih apresiasinyo Pak. Sabananyo dek ndak pandai manyopir, makonyo maota se Pak, hahaha...
ReplyDelete