Samanjak
gampo jo tsunami Aceh tahun 2004, Sumatra, khususnyo Aceh jo Sumatra Barat
marasai bana kanai hoyak. Mulai dari gampo nan sabananyo hinggo ka gampo nan indak
sabananyo, atau isu gampo jo tsunami.
Dek
karano gampo ko adolah salah satu jinih bancano nan masih susah untuak
diprediksi jangko jo wakatunyo. Sagalo pihak sibuk manyampaikan nan dapek dek
inyo. Tarutamo, politisi jo para ahli di media-media sarupo TV. Tantu indak
katingalan pulo politisi kadai kopi, Udin sarato duo konconyo, Amir jo Iben.
“Din,
samanjak gampo-gampo ko, lah banyak peneliti hebat nan datang meneliti guno
mambantu masyarakaik awak ko. Manuruik waang baa kiro-kiro tu?” Amir mamulai
carito jo batanyo.
“Ancak,
tapi kini indak ado gunonyo lai” jawek Udin baujuang.
“Baa
kok bitu kecek ang?” potong Iben tagalenjek. Goreang nan lah masuak saparo ka
muncuangnyo suruik ka lua baliak.
“Karano
awak ko lah kapia sirah kasadonyo” baleh Udin masih juo baujuang.
“Kapia
sirah baa dek waang ko? Bukannyo justru masyarakaik awak ko nan paliang alim.
Kok indak, ka mungkin lo nagari wak ko ka tamasuak manjadi salah satu nagari
nan dijuluki Surambi Makkah dek waang ko” Sambuang Iben ndak satuju jo kecek
Udin ko.
“Alim
baa?” jawek Udin manantang Iben.
“Di
ma lo urang nan acok maadokan acara zikia jo badoa basamo guno manolak bancano
di dunia ko, selain di nagari awak ko dek ang?” jawek Iben maajukan bukti.
“Justru
dek itu makonyo wakden kecek-an awak ko kapia sirah. Lah co iko pandangaran,
bukannyo panyakik nan baubek, pamer zikia jo doa nan bapabanyak” sambuik Udin
samakin sinis sajo.
“E-eh,
ko lah lain ang mah Din. Mangucaplah waang ko. Manusia ko disuruah bausaho jo
badoa Din” salo Amir nan tadi mamulai carito tapi kanai cuekan langsuang
malibatkan diri.
“Batua.
Sabagai manusia kito memang disuruah bauasaho jo badoa. Tapi, tantangan gampo
ko. Apo usaho kito?” baleh Udin capek.
“Zikia
jo doa tu kan usaho tu Din” Amir langsuang manyambuang ndak kalah capeknyo.
“Usaho
apo pulo itu? Zikia jo doa tu pamati sasudah bausaho, bukan usaho” sanggah Udin
mamapakan dalianyo.
Karano
maraso tapariah manantang dalia Udin ko, Amir gak tamanuang mancari ide.
Mancaliak kondisi ko, Iben langsuang mamotong.
“Jadi
waang mangecekan baraso acara-acara zikia jo doa basamo manolak bancano ko
salah?” sambuang Iben mambantu Amir.
“Wakden
indak manyalahan. Tapi, bagi wakden, itu karajo nan indak pado tampeknyo, kullu
syai in lahu maqomun” Udin mambuang langkah sambia manyarang mahadapi karoyokan
Amir jo Iben ko.
“Apo
dasarnyo sahinggo waang mangecekan itu karajo nan indak pado tampeknyo?
Pamarintah nan manggagas tu mah Din” baleh Iben mambao-bao namo pamarintah
untuak mampagariangi Udin. Tapi, ijan kan ka suruik, malah tambah
badantiang-dantiang kareh angku Udin ko.
“Kok
bitu, tungkek nan mambaok rabah mah. Santiang juo urang kampuang lai” sambuik
Udin makin mararah.
“Hahaha,
ko lah subjektif mah. Santiang di ma pulo urang kampuang dek ang?” Amir manyalo
capek sambia galak senggeang.
Udin
lah mulai subjektif. Jadi, iko kesempatan nan ancak untuak mamatahan Udin ko
ko, gumam Amir dalam hati.
“Iyo
pulo tu, di ma pulo latak santiang rang kampuang wak dek waang?” sambuang Iben
sambia mangijok mangode Amir. Amirpun langsuang mambaleh kijok ko jo angguak
balam.
Mandanga
namo kampuang dicimeeh dek urang baduo ko, darah nagarisme Udin langsuang
manggalagak. Masa pulo tanah tumpah darah surang dicimeehan dek paja baduo ko.
Sakampuangpun mangaroyok, wakden tampin ko mah, gumam Udin dalam hati. Babaka
sumangaik nagarisme ko, Udin pun baliak malanjuikan perjuangannyo.
“Urang
kampuang awak, kutiko padi ndak manjadi karano hamo, urang-urang tu bakongsi
basamo-samo mancari sumber hamo ko. Baitu basobok, mereka lanjuikan jo mamasang
ubek untuak mambunuah sekaligus meminimalisir efek dari hamo nantun. Sasudah
tu, baru inyo bazikia basamo, badoa basamo. Bahkan, basalawek tolak bala
basamo-samo kaliliang kampuang. Pendeknyo, bausaho dulu baru bazikia jo badoa.
Kok
bazikia jo badoa, atau basalawek tolak bala se urang kampuang wak tu samaso
sawah rawan dek hamo mancik ko. Mungkin lah hanyuik dihondo galombang kacamehan
sakampuangnyo mah. Bahkan, kutiko baibadahpun, mungkin nan di lidahnyo sajo nan
lai kaji, tapi nan di kapalonyo panuah dek mancik” kecek Udin barapi-rapi
manutuik pamaparannyo nan panjang-leba bak tali baruak anak rang Cupak.
“Ohhhhh...”
Amir jo Iben mangango mandanga pamaparan Udin ko.
Alun
tatutuik muluik kaduo konconyo ko lai, Udin lah dulu malanjuikan.
“Danga
dek kalian baduo yo. Iko ko indak sakadar tantangan dampak dari sabuah bala
sajo do, tapi nan utamo adolah tantangan manciptakan padamaian jo katanangan di
dalam diri” lanjuik Udin sok filosofis.
“Mukasuik
ang Din?” sambuik pareman nan baduo ko sarantak karano ndak mangarati jo kecek
Udin ko.
“Halah,
baa kok randah bana antene kalian ko” umpek Udin manggawuik-gawuik kapalo.
“Iyo
waang tu manjalehan sulik-sulik bana. Sederhanakanlah” rengek Iben nan
diaminkan dek Amir jo angguak panjang.
“Lah,
umpamonyo, waang-waang ko buruah tani. Kutiko maso hamo mancik tibo. Tantu
hari-hari ang akan dipanuhi uweh-uweh sabalun bisa panen. Lai ka mungkin bisa
khusuak ang bazikia jo badoa dalam kondisi takah itu?”
“Tantu
indak, pikiran sadang baparang jo mancik mah. Mandanga urang manyabuik mancik
se, awak lah takana langsuang jo padi di sawah mah” Amir manjawek spontan.
“Nah,
supayo nak bisa khusuak bazikia jo badoa dalam kondisi ko, baa kiro-kiro
caronyo?” tanyo Iben serius.
“Supayo
bisa khusuak, tantu pikiran ko harus dijauahan dari isu mancik ko dulu.” Jawek Udin
tageh.
“Caronyo?”
sambuik Amir.
“Lakukan
usaho untuak manyalamaikan padi ko. Umpamonyo, jo malapehan ula atau mamasang
Ubek untuak mambateh sepak terjang mancik sarato mamantau pakambangannyo” Udin
mamapakan nan biaso dilakukan di kampuang.
“Ohhh,
batua, mangarati den tu mah” Amir maangguak-angguak dek paham jo paparan Udin
ko.
“Halah,
wakden alun lai ha” Iben mangaluah dek alun manangkok inti kaji ko.
“Ee
yayai, pentium duo baosoang-osoang juo lai. Tarangan lah Mir”, sambuik udin
galak mandanga Iben nan mangaluah ko.
“Iyo,
tolonglah Mir!” pintak Iben sambia mamuta badannyo madok ka Amir.
“Baiko
ha, manuruik Udin tadi, nan paliang pokok kini ko bukan isu mati dek gampo ko,
karano mati mah di tangan Tuhan. Tapi isu mangurangi paparangan batin untuak
mananangan pikiran. Kalau indak ado usaho nyato takah mambuek seawall,
atau bangunan untuak evakuasi, tantu batin akan baparang juo jo aka sihaik. Maa
pulo ka bisa pikiran tanang jo khusuak dalam bazikia atau badoa. Kan bitu ndak
Din?” Amir batanyo baliak ka Udin di ujuang pamaparannyo.
“Tapek
bana” baleh Udin sambia maangkek ampu jarinyo, lalu inyopun turuik manambahkan.
“Ado
duo urusan dalam baagamo ko Ben. Partamo urusan jo Tuhan kaduo urusan jo salain
itu, yaitu urusan jo manusia, jo makhluk lain, urusan jo alam. Ibadah tu urusan
kito jo Tuhan, salasaikan langsuang jo Tuhan. Bacakak tu urusan kito jo
manusia. Salasaikan dulu jo manusia baru baurusan jo Tuhan. Baitu juo jo
bancano ko. Gampo ko urusan kito jo alam, salasaikan dulu jo alam ko, takah
mambuek perbaikan atau pencegahan. Ijan langsuang-langsuang se. Ado prosesnyo
nan harus dilalui. Kok ndak dilalui nan takah iko, yakin ang ka ditarimo doa jo
zikia waang tu dek Tuhan?” lanjuik Udin maagiah pancerahan ka Iben ko.
“Oohhh,
jadi samo lo jo takah manyalasaikan urusan jo urang mah yo. Minta maaf dulu,
tanyo masalahnyo, papah, baok ka rumah sakik….” Gumam Iben patando lai paham.
“Mantun,
lai ka tanang hati ang jo bazikia-zikia sarato badoa mamintak ampun ka Tuhan
se?” sambuang Udin.
“Hehehe,
tantu indak. Tabao mimpi ka buliah. Tiok mangarik, raso-raso ado se urang nan
maintai” baleh Iben polos sambia maangguak-anguak.
Hebat
juo tanyato konco-konco wakden ko ruponyo, pikia Iben. Lalu, inyo mamiciak
kaniangnyo sarupo urang nan sadang barusaho kareh maingek-ingek. Indak lamo
manunggu, tibo-tibo Iben ko basuaro.
“Kalau
indak salah danga wakden ha, ado program nyato dari pamarintah untuak
maminimalisir dampak gampo ko mah”
“Apo
tu?” sambuik Udin basamangaik.
“Nan
alah jalan mampaelokan sistem evakuasi, nan ka bausahokan, halah, apo yo?…”
gumam Iben lupo nan ciek lai.
“Mambuek
bukik untuak tampek evakuasi” sambuang Amir capek maminteh.
“Ha,
yo itu” sambuik Iben sambia manunjuak-nunjuak ka arah Amir.
“Nan
alah tu baa hasianyo?” tanyo Udin serius.
“Bisa
dikecekan indak bapangaruah do. Tetap juo macet. Tapi, kalau nan bukik ko paten
wakden raso mah” jawek Iben PD.
“Halah,
paten baa pulo ko Ben. Bara buah memangnyo ka babuek Bukik tu?” sanggah Udin
nampak indak satuju.
“Kabanyo
ciek nyo” Kini ko Amir nan manjawek.
“Itu
nan karajo nan asiang-asiang se” potong Udin capek.
“Baa
kok bitu?” tanyo Iben manyalidik.
“Lah
jaleh sistem evakuasi se ndak bajalan do. Kini bukik lo nan ka babangun. Alun
sampai urang ka kaki bukik tu lai, aia lah dulu sampai di sinan mah” jawek Udin
nanpak agak emosi.
“Iyo
juo yo???” gumam Amir sambia mamacik dagu.
“Kalau
bitu, baa lai tu Din?” Iben nanpak mulai pasrah tapi ndak rela ka pamikiran
konconyo ko.
“Manuruik
wakden, karano manuruik ahlinyo nagari kito ko memang kawasan rawan gampo. Cuma
ado duo solusi nan logis. Partamo, dirikan bangunan anti gampo jo tsunami
manyarupoi stadion olah raga. Sasuaikan tampek jo jumlahnyo jo sebaran
panduduak. Sasudah tu, bangun seawall untuak mamacah ombak…” urai Udin
manyampaikan pandapeknyo.
“Ohhh,
bara kiro-kiro anggarannyo tu Din, lai ndak gadang?” Iben mananggapi solusi
Udin di ateh jo pertanyaan polos.
Mandanga
ko Amir langsuang manyambuang.
“Ado
nan labiah ketek anggarannyo Ben”
“Apo
tu?”
“Zikir
jo doa basamo takah nan acok ang kampanyekan tu”
“Amai
ang” caruik Iben maraso dipamainkan.
“Ado
ciek lai” Udinpun tibo-tibo sato manambahkan.
“Ha?”
Iben jo Amir spontan sarantak mancaliak.
“Korbankan
si Ben ko ka Jin lawik. Nak nyo tolong dek jin tu maambek tsunami nantik,
hahaha”
No comments:
Post a Comment