Wednesday, April 25, 2012

(45) Zikia, Doa, Tolak/Tulak Bala?

Samanjak gampo jo tsunami Aceh tahun 2004, Sumatra, khususnyo Aceh jo Sumatra Barat marasai bana kanai hoyak. Mulai dari gampo nan sabananyo hinggo ka gampo nan indak sabananyo, atau isu gampo jo tsunami.
Dek karano gampo ko adolah salah satu jinih bancano nan masih susah untuak diprediksi jangko jo wakatunyo. Sagalo pihak sibuk manyampaikan nan dapek dek inyo. Tarutamo, politisi jo para ahli di media-media sarupo TV. Tantu indak katingalan pulo politisi kadai kopi, Udin sarato duo konconyo, Amir jo Iben.
“Din, samanjak gampo-gampo ko, lah banyak peneliti hebat nan datang meneliti guno mambantu masyarakaik awak ko. Manuruik waang baa kiro-kiro tu?” Amir mamulai carito jo batanyo.
“Ancak, tapi kini indak ado gunonyo lai” jawek Udin baujuang.
“Baa kok bitu kecek ang?” potong Iben tagalenjek. Goreang nan lah masuak saparo ka muncuangnyo suruik ka lua baliak.
“Karano awak ko lah kapia sirah kasadonyo” baleh Udin masih juo baujuang.
“Kapia sirah baa dek waang ko? Bukannyo justru masyarakaik awak ko nan paliang alim. Kok indak, ka mungkin lo nagari wak ko ka tamasuak manjadi salah satu nagari nan dijuluki Surambi Makkah dek waang ko” Sambuang Iben ndak satuju jo kecek Udin ko.
“Alim baa?” jawek Udin manantang Iben.
“Di ma lo urang nan acok maadokan acara zikia jo badoa basamo guno manolak bancano di dunia ko, selain di nagari awak ko dek ang?” jawek Iben maajukan bukti.
“Justru dek itu makonyo wakden kecek-an awak ko kapia sirah. Lah co iko pandangaran, bukannyo panyakik nan baubek, pamer zikia jo doa nan bapabanyak” sambuik Udin samakin sinis sajo.
“E-eh, ko lah lain ang mah Din. Mangucaplah waang ko. Manusia ko disuruah bausaho jo badoa Din” salo Amir nan tadi mamulai carito tapi kanai cuekan langsuang malibatkan diri.
“Batua. Sabagai manusia kito memang disuruah bauasaho jo badoa. Tapi, tantangan gampo ko. Apo usaho kito?” baleh Udin capek.
“Zikia jo doa tu kan usaho tu Din” Amir langsuang manyambuang ndak kalah capeknyo.
“Usaho apo pulo itu? Zikia jo doa tu pamati sasudah bausaho, bukan usaho” sanggah Udin mamapakan dalianyo.
Karano maraso tapariah manantang dalia Udin ko, Amir gak tamanuang mancari ide. Mancaliak kondisi ko, Iben langsuang mamotong.
“Jadi waang mangecekan baraso acara-acara zikia jo doa basamo manolak bancano ko salah?” sambuang Iben mambantu Amir.
“Wakden indak manyalahan. Tapi, bagi wakden, itu karajo nan indak pado tampeknyo, kullu syai in lahu maqomun” Udin mambuang langkah sambia manyarang mahadapi karoyokan Amir jo Iben ko.
“Apo dasarnyo sahinggo waang mangecekan itu karajo nan indak pado tampeknyo? Pamarintah nan manggagas tu mah Din” baleh Iben mambao-bao namo pamarintah untuak mampagariangi Udin. Tapi, ijan kan ka suruik, malah tambah badantiang-dantiang kareh angku Udin ko.
“Kok bitu, tungkek nan mambaok rabah mah. Santiang juo urang kampuang lai” sambuik Udin makin mararah.
“Hahaha, ko lah subjektif mah. Santiang di ma pulo urang kampuang dek ang?” Amir manyalo capek sambia galak senggeang.
Udin lah mulai subjektif. Jadi, iko kesempatan nan ancak untuak mamatahan Udin ko ko, gumam Amir dalam hati.
“Iyo pulo tu, di ma pulo latak santiang rang kampuang wak dek waang?” sambuang Iben sambia mangijok mangode Amir. Amirpun langsuang mambaleh kijok ko jo angguak balam.
Mandanga namo kampuang dicimeeh dek urang baduo ko, darah nagarisme Udin langsuang manggalagak. Masa pulo tanah tumpah darah surang dicimeehan dek paja baduo ko. Sakampuangpun mangaroyok, wakden tampin ko mah, gumam Udin dalam hati. Babaka sumangaik nagarisme ko, Udin pun baliak malanjuikan perjuangannyo.
“Urang kampuang awak, kutiko padi ndak manjadi karano hamo, urang-urang tu bakongsi basamo-samo mancari sumber hamo ko. Baitu basobok, mereka lanjuikan jo mamasang ubek untuak mambunuah sekaligus meminimalisir efek dari hamo nantun. Sasudah tu, baru inyo bazikia basamo, badoa basamo. Bahkan, basalawek tolak bala basamo-samo kaliliang kampuang. Pendeknyo, bausaho dulu baru bazikia jo badoa.
Kok bazikia jo badoa, atau basalawek tolak bala se urang kampuang wak tu samaso sawah rawan dek hamo mancik ko. Mungkin lah hanyuik dihondo galombang kacamehan sakampuangnyo mah. Bahkan, kutiko baibadahpun, mungkin nan di lidahnyo sajo nan lai kaji, tapi nan di kapalonyo panuah dek mancik” kecek Udin barapi-rapi manutuik pamaparannyo nan panjang-leba bak tali baruak anak rang Cupak.
“Ohhhhh...” Amir jo Iben mangango mandanga pamaparan Udin ko.
Alun tatutuik muluik kaduo konconyo ko lai, Udin lah dulu malanjuikan.
“Danga dek kalian baduo yo. Iko ko indak sakadar tantangan dampak dari sabuah bala sajo do, tapi nan utamo adolah tantangan manciptakan padamaian jo katanangan di dalam diri” lanjuik Udin sok filosofis.
“Mukasuik ang Din?” sambuik pareman nan baduo ko sarantak karano ndak mangarati jo kecek Udin ko.
“Halah, baa kok randah bana antene kalian ko” umpek Udin manggawuik-gawuik kapalo.
“Iyo waang tu manjalehan sulik-sulik bana. Sederhanakanlah” rengek Iben nan diaminkan dek Amir jo angguak panjang.
“Lah, umpamonyo, waang-waang ko buruah tani. Kutiko maso hamo mancik tibo. Tantu hari-hari ang akan dipanuhi uweh-uweh sabalun bisa panen. Lai ka mungkin bisa khusuak ang bazikia jo badoa dalam kondisi takah itu?”
“Tantu indak, pikiran sadang baparang jo mancik mah. Mandanga urang manyabuik mancik se, awak lah takana langsuang jo padi di sawah mah” Amir manjawek spontan.
“Nah, supayo nak bisa khusuak bazikia jo badoa dalam kondisi ko, baa kiro-kiro caronyo?” tanyo Iben serius.
“Supayo bisa khusuak, tantu pikiran ko harus dijauahan dari isu mancik ko dulu.” Jawek Udin tageh.
“Caronyo?” sambuik Amir.
“Lakukan usaho untuak manyalamaikan padi ko. Umpamonyo, jo malapehan ula atau mamasang Ubek untuak mambateh sepak terjang mancik sarato mamantau pakambangannyo” Udin mamapakan nan biaso dilakukan di kampuang.     
“Ohhh, batua, mangarati den tu mah” Amir maangguak-angguak dek paham jo paparan Udin ko.
“Halah, wakden alun lai ha” Iben mangaluah dek alun manangkok inti kaji ko.
“Ee yayai, pentium duo baosoang-osoang juo lai. Tarangan lah Mir”, sambuik udin galak mandanga Iben nan mangaluah ko.
“Iyo, tolonglah Mir!” pintak Iben sambia mamuta badannyo madok ka Amir.
“Baiko ha, manuruik Udin tadi, nan paliang pokok kini ko bukan isu mati dek gampo ko, karano mati mah di tangan Tuhan. Tapi isu mangurangi paparangan batin untuak mananangan pikiran. Kalau indak ado usaho nyato takah mambuek seawall, atau bangunan untuak evakuasi, tantu batin akan baparang juo jo aka sihaik. Maa pulo ka bisa pikiran tanang jo khusuak dalam bazikia atau badoa. Kan bitu ndak Din?” Amir batanyo baliak ka Udin di ujuang pamaparannyo.
“Tapek bana” baleh Udin sambia maangkek ampu jarinyo, lalu inyopun turuik manambahkan.
“Ado duo urusan dalam baagamo ko Ben. Partamo urusan jo Tuhan kaduo urusan jo salain itu, yaitu urusan jo manusia, jo makhluk lain, urusan jo alam. Ibadah tu urusan kito jo Tuhan, salasaikan langsuang jo Tuhan. Bacakak tu urusan kito jo manusia. Salasaikan dulu jo manusia baru baurusan jo Tuhan. Baitu juo jo bancano ko. Gampo ko urusan kito jo alam, salasaikan dulu jo alam ko, takah mambuek perbaikan atau pencegahan. Ijan langsuang-langsuang se. Ado prosesnyo nan harus dilalui. Kok ndak dilalui nan takah iko, yakin ang ka ditarimo doa jo zikia waang tu dek Tuhan?” lanjuik Udin maagiah pancerahan ka Iben ko.
“Oohhh, jadi samo lo jo takah manyalasaikan urusan jo urang mah yo. Minta maaf dulu, tanyo masalahnyo, papah, baok ka rumah sakik….” Gumam Iben patando lai paham.
“Mantun, lai ka tanang hati ang jo bazikia-zikia sarato badoa mamintak ampun ka Tuhan se?” sambuang Udin.
“Hehehe, tantu indak. Tabao mimpi ka buliah. Tiok mangarik, raso-raso ado se urang nan maintai” baleh Iben polos sambia maangguak-anguak.
Hebat juo tanyato konco-konco wakden ko ruponyo, pikia Iben. Lalu, inyo mamiciak kaniangnyo sarupo urang nan sadang barusaho kareh maingek-ingek. Indak lamo manunggu, tibo-tibo Iben ko basuaro.
“Kalau indak salah danga wakden ha, ado program nyato dari pamarintah untuak maminimalisir dampak gampo ko mah”
“Apo tu?” sambuik Udin basamangaik.
“Nan alah jalan mampaelokan sistem evakuasi, nan ka bausahokan, halah, apo yo?…” gumam Iben lupo nan ciek lai.
“Mambuek bukik untuak tampek evakuasi” sambuang Amir capek maminteh.
“Ha, yo itu” sambuik Iben sambia manunjuak-nunjuak ka arah Amir.
“Nan alah tu baa hasianyo?” tanyo Udin serius.
“Bisa dikecekan indak bapangaruah do. Tetap juo macet. Tapi, kalau nan bukik ko paten wakden raso mah” jawek Iben PD.
“Halah, paten baa pulo ko Ben. Bara buah memangnyo ka babuek Bukik tu?” sanggah Udin nampak indak satuju.
“Kabanyo ciek nyo” Kini ko Amir nan manjawek.
“Itu nan karajo nan asiang-asiang se” potong Udin capek.
“Baa kok bitu?” tanyo Iben manyalidik.
“Lah jaleh sistem evakuasi se ndak bajalan do. Kini bukik lo nan ka babangun. Alun sampai urang ka kaki bukik tu lai, aia lah dulu sampai di sinan mah” jawek Udin nanpak agak emosi.
“Iyo juo yo???” gumam Amir sambia mamacik dagu.
“Kalau bitu, baa lai tu Din?” Iben nanpak mulai pasrah tapi ndak rela ka pamikiran konconyo ko.
“Manuruik wakden, karano manuruik ahlinyo nagari kito ko memang kawasan rawan gampo. Cuma ado duo solusi nan logis. Partamo, dirikan bangunan anti gampo jo tsunami manyarupoi stadion olah raga. Sasuaikan tampek jo jumlahnyo jo sebaran panduduak. Sasudah tu, bangun seawall untuak mamacah ombak…” urai Udin manyampaikan pandapeknyo.
“Ohhh, bara kiro-kiro anggarannyo tu Din, lai ndak gadang?” Iben mananggapi solusi Udin di ateh jo pertanyaan polos.
Mandanga ko Amir langsuang manyambuang.
“Ado nan labiah ketek anggarannyo Ben”
“Apo tu?”
“Zikir jo doa basamo takah nan acok ang kampanyekan tu”
“Amai ang” caruik Iben maraso dipamainkan.
“Ado ciek lai” Udinpun tibo-tibo sato manambahkan.
“Ha?” Iben jo Amir spontan sarantak mancaliak.

“Korbankan si Ben ko ka Jin lawik. Nak nyo tolong dek jin tu maambek tsunami nantik, hahaha”

No comments:

Post a Comment