Sajak
lah acok dihantui dek bayangan doso-doso, jaso-jaso, sarato kanangan hiduik nan
manih dari duo padusi, yoitu Amak jo Mirna, tingkah Udin mulai nanpak barubah. Tarutamo
kapado bininyo. Kini, Udin lah mulai acok mambantu Mirna mangarajoan karajo
rumah tango jo maurus anak. Sarupo sanjo ko, kutiko Udin sadang lamak maota di
palanta rumah jo Amir, tadanga bininyo si Mirna maimbau-imbau dari dalam.
Mulonyo lunak, makin lamo makin kareh.
Mandanga
pakiak nan tarakhir ko, Udin langsuang tagalenjek, baitu juo Amir. Kaduonyo
langsuang bahamburan manuju sumber suaro, ruangan tangah, tapek di muko TV.
Mancaliak
ruangan nan lah panuah dek mainan, Saun De Sip lah mamanjek TV, Power Ranger
pun lah mangapak Strikaan. Udin langsuang mahiruik angok dalam-dalam sambia
manapuak-napuak dadonyo nan kekar.
“Ee
yayai, mangajuikan urang se. Ruponyo Power Ranger nan manyalah”
“Apo
dek Uda ko. Caliak lah si Ambun ko dulu ha” jawek Mirna jo muko pucek.
“Kan
lah den caliak ko ha. Apo juo lai. padiaan sae lah inyo bamain. Beko kan bisa
dibarasiahan baliak tu. Sagalo ka bapaniangan eh”.
“Indak
itu do” sambuik Mirna capek.
“Apo
pulo lai?”
“Iko
ha, pitih koin 500 diluluanyo”
“Ha?
caliak siko” Udin langsuang mahambua mamaluak, lalu mangangoan muncuang anak
ko.
“Yo
ang makan pitih 500 tadi?” .
“Iyo
Bak” jawek paja ko kaheran-heranan.
“Ngangoan
muncuang” parintah Udin nan langsuang dituruikan dek anak ko.
Pueh
mausai muluik anak tapi indak basobok jo nan bacari, Udin mulai panik.
“Halah,
baa caronyo lai ko???”
“Cubo
tontongan!” Amir maagiah usul.
“Caronyo?”
“Pacikan
kakinyo, angkek ka ateh kapalo ka bawah, tu guncang-guncangan”
Udin
langsuang malakukan nan bak kecek Amir ko. Tapi, nan pitih ko indak juo
kunjuang ka lua.
Samintaro
manunggu kaluanyo ide baru, Udin mainterogasi anaknyo ko baliak.
“Baa
kok ang makan pitih ko?”
“Tadi
urang di TV tu makan pitih 100 ka lua oto sedan dari ikuanyo Bak. Den nio truk,
makonyo koin 500 ko nan den makan”
“Itu
tu sulap mah sayang. Baa kok lah samo se ang jo mande ang ko? Abak ang ko tiru
baa nyo??” sapo Udin sambai manyada.
“Eeh,
baa kok wakden lo nan basalahan. Nan tingga kelas dulu tu uda, turunan dari uda
tu mah ngangaknyo” Mirna langsuang bareaksi, ndak tarimo diburuakan takah itu.
“Hei!Hei!
Alah tu. Lah gaek-gaek basitangka juo lai. Anak ko pikiakan ha, baa caronyo lai”
potong Amir kareh. Kok ndak dipinteh capek, batele-tele ko jadinyo.
Kaduonyo
langsuang tadiam mandanga kecek Amir ko. Ndak lamo sudah tu, Amir akhianyo
dapek ide.
“Din,
ancak wak bao capek ka rumah sakik lai” Amir maagiah usul.
“Iyo
lah kok bitu, pado babayo lo beko” sambuik Udin manyatujui
Akhianyo,
sasudah maambiak celengan nan tingga sajuta barasiah. Udin cs barangkek ka
rumah sakik mambao anaknyo ko.
“Apo
keluhannyo Pak?” tanyo Dokter
“Iko
Pak ha, anak wak ko tadi tamakan koin 500”
“Ohhhh,
jadi ndak bisa dikaluakan?”
“Iyo
Pak. Lah dikaruak sampai muntah, indak juo ka lua do. Ditontongan baitu juo,
baa lai ko yo Pak?”
“Ohhh,
jadi harus bakaluaan juo?” sambuik Dokter ko maangguak-angguak.
“Tantu
iyo Pak, pado manjadi panyakik beko”
“Hmmm,
kalau bitu kito operasi” jawek Pak Dokter ko pasti tanpa baso basi.
“Ha???”
mandangan operasi ko sirok Udin langsuang tadarah.
“Ndak
ado jalan lain Pak?” tanyo Udin harok-harok cameh.
“Kalau
ingin capek kaluanyo, yo harus baoperasi” jawek dokter ko santai.
Aduah,
malang kito. Kalau memang harus dioperasi, alamaik ka kacau ampok mah pikia
Udin.
“Bara
kiro-kiro biayanyo Pak?” potong Mirna.
“10 juta, cash”
“10 juta?” Mirna maulang
jo suaro lambek. Pikirannyo langsuang bakacamuak. Nan ka dikaluakan 500,
ongkosnyo 10
juta, ndak masuak do ko.
Samintaro
Mirna masih mamacik kaniang bapikia, Udin langsuang maagiah kaputusan. Tabungan
si Mirna kan ado dek wakden ko. Udin bapikia praktis.
“Aman
tu Pak. Demi anak tacinto den ko. Pado taniayo inyo di balakang hari. Hajar
Pak, urusan biaya gampang beko mah”
Mandanga
ko Mirna langsuang mamotong.
“Eits,
tunggu dulu yo! lamak se mambuek kaputusan. Wakden nan malayiakan, wakden nan
paliang berhak maambiak kaputusan” potong Mirna jo muko merah.
“Aa
pulo ko Min ha” sambuik Amir ndak satuju jo kecek Mirna sabanta ko.
“Pokoknyo
kaputusan di tangan wakden...titik...” jawek Mirna tageh indak buliah dibantah.
Mandanga
ko, Amir langsuang mamagang langan Udin sambia babisiak.
“Padia
se lah, tanyo bana apo kandaknyo” bisiak Amir sayuik-sayuik sampai nan
langsuang direspon Udin.
“Jadihlah,
manuruik kau baa?”
“Indak
ado carito operasi-operasi. Tabungan wakden juo nan kataniayo”
“Anak
tu baa??” potong Udin capek.
“Padia
se lah. Paliang bisuak pagi kalua mah” baleh Mirna ndak kalah capek.
“Baa
pulo kau baranak ko? Indak cameh kau?” Amir sato pulo mandinginan amper paneh
Mirna nan makin naiak.
“Apo
lo ka dicamehan, wakden mudo baru” jawek Mirna santai
“Eeh,
ka ma pulo larinyo tu?” sambuik Udin maingekan.
“Kok
ndak amuah uda, den cari lah nan baru. Ndak Dok?” jawek Mirna sambia
manggadangan matonyo ka Dokter nan dari tadi duduak elok jadi pandanga.
“Yap”
jawek si Dokter capek sambia malengah bapura-pura mancatat resep.
“Ha???”
Udin jo Amir sarantak tangango mandanga respon Dokter ko.
Mirna
acuah mandakek, marabuik tas jinjiangnyo
dari tangan Udin. Lalu, malanjuikan kicauannyo.
“Ngangak,
amuah se urang suruah mamanciang puyu jo hiu”
No comments:
Post a Comment