Thursday, April 26, 2012

(26) Dari Tawuran Manuju Pacaran

“Indak kadaan nan ka barubah do, tapi awak nan harus barubah”.
Ikolah dulu kato-kato tarakhir nan kalua dari muncuang Udin kutiko mamberangan Iben di muko Amir. Maso pulo tiok sabanta mangaluah. Nan salah aneh-aneh se, mulai urang bakuliliang hinggo ka keadaan nan tajadi. Nan gawatnyo, sampai-sampai nan indak sato sakalipun bisa tabao rendong, kalau Iben ko sadang maraso ko.
Kini, sasudah labiah kurang limo tahun bapisah, duo konco ko basobok baliak. Dalam maso nan babeda sarato kondisi nan babeda pulo. Sayang bana, Amir masih karajo sahinggo ndak bisa sato bagabuang.
“Halah, tambah gagah se kini mah Ben” sapo Udin babaso basi mambukak curito.
“Hahaha, gagah lah waang lai Din” baleh Iben sambia galak.
Udin ko maha pujian kayo cacian. Kalau mamuji lah pasti baso-basi, lah pasti karano nio dipuji baliak. Tapi, kalau inyo mancaci, memang itulah nan paliang tulus dari inyo hehehe.
“Tantu lah iyo. Waang kan selalu nomor tigo sasudah wakden jo Amir. E eh, paja tu ka ma?tanyo Udin lapeh baitu sajo.
“Paja tu karajo. Padohal lah den kecekan, kok raso-raso ka mangganggu karajo tu, tinggaan se lah. Ndak amuahnyo do, hahaha” jawek Iben asa sajo, namun cukuik untuak mambuek kaduonyo baliak bagalak-galak. Sanang bana rasonyo basobok jo kawan lamo ko, apolai kok bisa pulo bagarah-garah mode dulu.
Kaduo konco ko lalu bajalan ka kadai kopi, indak lamak maota kariang, apolai jo kawan lamo. Satibo di kadai, kaduonyo langsuang banostalgia jo banostalgila. Sagalo carito maso lalu, mulai dari nan sadiah hinggo nan sanang kalua ka sadonyo. Tamasuak kisah-kisah boco kenakalan samaso mudo.
“Hoi Ben, lai takana dek waang maso SMA dulu?” tanyo Udin mambukak tambo lamo.
“Lai lah. Jadi idola wak samaso itu mah” sambuik Iben capek takanang maso jaya dulu.
“Hahaha, tau ang ndak, wakden batigo cewek den kutiko tu mah” lanjuik Iben sarupo urang babisiak tapi kadangaran.
“Halah, ko yo ndak tau den do ko, setau wakden si Yuih surang nyo?” sambuik Udin agak heran.
“Hahaha, si Nuri jo jo si Rubi den libas juo wakatu tu mah” lanjuik Iben manganang prestasinyo di dunia percintaan.
“Hahaha, bapusa-pusa ka mato. Tanyato, kancang ka ikua juo kawan yo, hehehe
“Namonyo se rasaki, ma buliah ditolak. Inyo pulo nan gata lai, hahaha”.
Iyo iyo. Yo sero jadi urang bagak maso SMA tu ndak? Ndak paralu hebaik, ndak paralu rajin baraja. Asa lai rajin tawuran pasti jadi idola, hahaha” galak Udin takah urang nan mambanakan kalakuan Iben mudo tu.
Kaduonyo laruik dalam galak nan manjadi-jadi. Sia nan manyangko, kalau si Iben nan pandiam, pamalu, tanyato manyimpan rahasio nan mamalukan, madu tigo judulnyo, hehehe, pikia Udin di ujuang galaknyo. Lalu, Udinpun bakato.
“Wakden Ben, nan takana bana iyo wakatu mangaroyok anak SMK sabalah”.
“Nan wakden larai dulu?” sambuik Iben capek.
“Larai apo pulo namonyo tu. Maso malarai urang main tangan, awak main kaki”.
Kutiko itu, Udin jo Amir sadang mangaroyok anak SMK subalah dek pakaro angek maangek. Untuang wakatu tu Iben datang. Kalau indak, mungkin litak Udin cs, karano paja ko indak talok dek tangan. Kutiko itu, Iben tibo-tibo datang sarupo urang nan ka malarai, ijan asa main-main tangan se, baitu kecek Iben ko dulu mahambek emosi Udin jo Amir.
Baitu Udin jo Amir baranti, paja tu baru ka tagak, kaki Iben langsuang singgah di karampangnyo, mambuek anak SMK tu marawuang-rawuang ndak talok tagak. Mangana iko, Iben lalu bukak suaro.
“Tapi, kan gara-gara kaki wakden tu inyo marawuang-rawuang mintak ampun jo bajanji indak ka mangadu ka kapalo sakola dek ang mah” lanjuik Iben mambela diri.
“Hahaha, iyo iyo”.
Udin hanyo bisa galak mandanga caro mambela diri Iben nan sabanan bela ko. Lalu, Udin manonoh kopi sarato mahisok rokoknyo nan lah gak tapuntuang. Basejarah ko yo sabana sero, walaupun tantangan doso-doso. Apolai, sajarah ko manyangkuik maso mudo, jo konco-konco lamo pulo lai, raso santan tangguli lah jadinyo, lamun Udin dibuai asok rokok.
“Tapi, kalau anak kini lain pulo Din” suaro Iben tibo-tibo tadanga mangacaukan pikiran Udin nan sadang malayang-layang sampai ka maso SMA. Agak tagagik, Udin manjawek.
“Apo kecek ang Ben?”
“Mukasuik wakden, anak SMA kini lain pulo gayanyo” jawek Iben mampajaleh keceknyo di muko.
“Lain baa?” sambuik Udin jo kaniang mangaruik.
“Nan gagah tu bukan nan santiang manaklukkan lawan di medan tawuran lai do”
“Ha? Nan manga lo kini lai?”
“Kini ko, nan gagah tu nan paliang banyak manaklukkan cewek di medan percintaan” lanjuik Iben takah urang nan paham bana jo kalakuan anak maso kini.
“Halah, yo lain pulo modenyo yo”, respon Udin sambia manggawik-gawik kapalo sarupo urang nan banyak kutu.
“Ndak ado lai. Kalau awak dulu harus badarah atau mambuek urang badarah supayo bisa dianggap gagah. Kalau kini ko indak paralu lai. Sabana manih mainnyo kini”.
“Hahaha, kalau iyo mode tu. Ndak manih lai tu Ben, lah canggih tu mah. Sudah lah murah caronyo, sero pulo rasonyo lai hahaha” Udin manutuik simpulannyo jo galak-galak prihatin.
“Hahaha, bana. Jadi kalau dulu, jagoan ko Bima, kalau kini Arjuna ko”, sambuang Iben mampatageh kasimpulan Udin ko jo analogi wayang nan didapeknyo di rantau sabalun ko.
Dek manangkok nan tasiraik dari katarangan Iben ko, Udin jadi geleang-geleang kapalo. Namun, dek masih penasaran, Udinpun batanyo baliak maminta panagasan.
“Serius tu Ben?”
“Iyo” Sambuik Iben tageh sambia mancaliak lakek ka mato Udin. Lalu, Ibenpun malanjuikkan panagasannyo jo tanyo nan retoris.
“Ndak canggih-canggih anak-anak kini dek ang tu?”
“Halah, anak-anak aa juo lai tu. Lah satinggi itu kapandaiannyo, masih dianggap anak-anak juo tu?”.
“Tanyo lah ka KPAI dek ang, kok ndak anak-anak jaweknyo” tarang Iben mangamukokan nan nyo tau.
“Ondeh, jadi status anak-anak ko kini manuruik ukuran KPAI? bukan manuruik kelakuannyo?” sambuik Udin masih jo muko panuah tando tanyo.
“Iyo. Makonyo, kalau baulah murik ang bisuak, nyo bulekan pusek anak gadih urang. Jan main-main tangan se ang dulu maatur inyo. Kanai waang di KPAI beko” lanjuik Iben baparingaik mampatakuiki Udin.
“Halah, jariah juo mampatangguang-jawabkan anak kini tu yo?”
“Tantu lah iyo. KPAI ko isinyo urang-urang hebaik sadonyo mah. Lai ka talawan dek ang?, sadang kapalo sakola se ampun deknyo. Apolai, kok guru takah ang ko?
“Maso pulo takah itu” respon Udin antaro picayo jo indak. Sabaik, di Padang ko, Udin alun basobok jo carito Iben ko.
“Ee yayai, lah bara banyaknyo kapalo sakola jo guru nan dimutasi dek gara-gara anak tawuran, atau dek gara-gara anak-anak ko tatangkok babuek mesum di sakola, di Jawa nun dek ang ko ha” baleh Iben sambia mangamukokan barcot.
“Maso pulo takah itu. Murik nan babuek, kapalo sakola jo guru pulo nan kanai” lanjuik Udin indak pueh.
“Karano ado KPAI, jadi kesalahan tu ditangguang dek guru jo kapalo sakola, karano anak ko masih anak-anak namonyo”.
“Halah, bukannyo nan babuek mesum tu pasti bukan anak-anak lai. Itu kan karajo urang dewasa tu” kilah Udin mambantah.
“Ei mada ang mah. Kalau masih pakai seragam, tu anak-anak namonyo mah. Masalah kapandaiannyo nan lah santiang bakondik-kondik tu pakaro lain”.
“Halah, kok kapalo sakolah se ndak berkutik takah tu, lah ka jaleh se wakden TKO tu mah” sunguik Udin pasrah tapi ndak rela.
Pangana Udin langsuang malayang ka anak laki-lakinyo. Tiang-tiang filosofi mandidik anak pusako Abak, “kok indak ka jadi urang, bialah jadi bangkai” nan salamo ko nyo anuik, bagarak ka sadonyo. Mambuek sagalo sandi taraso guyah.

Maso barubah, pikiran juo barubah. Cupak dipapek urang panggaleh, jalan diasak urang lalu, hukum dikisa cadiak pandai. Nanpaknyo, ka capek juo para urang tuo nan sarupo wakden ko manjadi kuciang tuo ko mah, alun tuo lah harus manapi-napi, gumam Udin dalam hati.

No comments:

Post a Comment