“Indak
kadaan nan ka barubah do, tapi awak nan harus barubah”.
Ikolah
dulu kato-kato tarakhir nan kalua dari muncuang Udin kutiko mamberangan Iben di muko Amir.
Maso pulo tiok sabanta mangaluah. Nan salah aneh-aneh se, mulai urang
bakuliliang hinggo ka keadaan nan tajadi. Nan gawatnyo, sampai-sampai nan indak
sato sakalipun bisa tabao rendong, kalau Iben ko sadang maraso ko.
Kini,
sasudah labiah kurang limo tahun bapisah, duo konco ko basobok baliak. Dalam
maso nan babeda sarato kondisi nan babeda pulo. Sayang bana, Amir masih karajo sahinggo ndak bisa sato bagabuang.
“Halah, tambah gagah se kini
mah Ben” sapo Udin babaso
basi mambukak curito.
“Hahaha, gagah lah waang lai
Din” baleh Iben
sambia galak.
Udin
ko maha pujian kayo cacian. Kalau mamuji lah pasti baso-basi, lah pasti karano
nio dipuji baliak. Tapi, kalau inyo mancaci, memang itulah nan paliang tulus
dari inyo hehehe.
“Tantu
lah iyo. Waang kan selalu nomor tigo sasudah wakden jo Amir. E eh, paja tu ka ma?”
tanyo Udin lapeh baitu sajo.
“Paja tu karajo. Padohal lah den kecekan, kok
raso-raso ka mangganggu karajo tu, tinggaan se lah. Ndak amuahnyo do, hahaha”
jawek Iben asa sajo, namun cukuik untuak mambuek kaduonyo
baliak bagalak-galak. Sanang bana rasonyo basobok jo
kawan lamo ko, apolai kok bisa
pulo bagarah-garah
mode dulu.
Kaduo
konco ko lalu bajalan ka kadai kopi, indak lamak maota kariang, apolai jo kawan
lamo. Satibo di kadai, kaduonyo langsuang banostalgia jo banostalgila. Sagalo
carito maso lalu, mulai dari nan sadiah hinggo nan sanang kalua ka sadonyo.
Tamasuak kisah-kisah boco kenakalan samaso mudo.
“Hoi
Ben, lai takana dek waang maso SMA dulu?” tanyo Udin mambukak tambo lamo.
“Lai
lah. Jadi idola wak samaso itu mah” sambuik Iben capek takanang maso jaya dulu.
“Hahaha, tau ang ndak, wakden
batigo cewek den kutiko tu mah” lanjuik Iben sarupo urang babisiak tapi
kadangaran.
“Halah, ko yo ndak tau den do
ko, setau wakden si Yuih surang nyo?” sambuik
Udin agak heran.
“Hahaha, si Nuri jo jo si Rubi
den libas juo wakatu tu mah” lanjuik
Iben manganang prestasinyo di dunia percintaan.
“Hahaha, bapusa-pusa ka mato. Tanyato, kancang ka ikua juo
kawan yo, hehehe”
“Namonyo
se rasaki, ma buliah
ditolak. Inyo pulo nan gata lai, hahaha”.
“Iyo iyo. Yo sero jadi
urang bagak maso SMA tu ndak? Ndak paralu hebaik, ndak paralu rajin baraja. Asa lai rajin
tawuran pasti jadi idola,
hahaha” galak Udin takah urang nan mambanakan kalakuan Iben mudo tu.
Kaduonyo
laruik dalam galak nan manjadi-jadi. Sia nan
manyangko,
kalau si Iben
nan pandiam, pamalu, tanyato manyimpan rahasio nan mamalukan, madu tigo
judulnyo, hehehe, pikia Udin di ujuang galaknyo. Lalu, Udinpun bakato.
“Wakden
Ben, nan takana bana iyo wakatu mangaroyok
anak SMK sabalah”.
“Nan
wakden larai dulu?” sambuik Iben
capek.
“Larai
apo pulo namonyo tu. Maso
malarai urang main tangan, awak main kaki”.
Kutiko
itu, Udin jo Amir
sadang mangaroyok anak SMK subalah dek pakaro angek maangek. Untuang wakatu tu Iben datang. Kalau indak, mungkin
litak Udin cs, karano paja ko indak talok dek tangan. Kutiko itu, Iben tibo-tibo datang sarupo urang nan ka malarai,
ijan asa main-main tangan se,
baitu kecek Iben
ko dulu mahambek
emosi Udin jo Amir.
Baitu
Udin jo Amir baranti, paja tu baru ka
tagak, kaki Iben
langsuang singgah di karampangnyo, mambuek anak SMK tu marawuang-rawuang ndak
talok tagak. Mangana iko, Iben lalu
bukak suaro.
“Tapi, kan gara-gara kaki
wakden tu inyo marawuang-rawuang mintak ampun jo bajanji indak ka mangadu ka
kapalo sakola dek ang mah” lanjuik
Iben mambela diri.
“Hahaha,
iyo iyo”.
Udin
hanyo bisa galak mandanga caro mambela diri Iben nan
sabanan bela ko. Lalu,
Udin manonoh kopi sarato
mahisok rokoknyo
nan lah gak tapuntuang. Basejarah ko yo sabana sero, walaupun tantangan
doso-doso. Apolai, sajarah ko manyangkuik maso mudo, jo konco-konco lamo pulo
lai, raso santan tangguli lah jadinyo, lamun Udin dibuai asok rokok.
“Tapi,
kalau anak kini lain pulo
Din” suaro Iben tibo-tibo
tadanga mangacaukan pikiran Udin nan sadang malayang-layang sampai ka maso SMA.
Agak tagagik, Udin manjawek.
“Apo
kecek ang Ben?”
“Mukasuik
wakden, anak SMA kini lain pulo gayanyo” jawek Iben mampajaleh keceknyo di
muko.
“Lain
baa?” sambuik Udin jo kaniang mangaruik.
“Nan
gagah tu bukan nan santiang manaklukkan lawan di medan tawuran lai do”
“Ha?
Nan manga lo kini lai?”
“Kini
ko, nan gagah tu nan
paliang banyak manaklukkan cewek di medan percintaan” lanjuik Iben takah urang nan
paham bana jo kalakuan anak maso
kini.
“Halah, yo lain pulo modenyo yo”, respon Udin sambia manggawik-gawik kapalo sarupo urang nan banyak kutu.
“Ndak
ado lai. Kalau awak dulu harus badarah atau mambuek urang badarah supayo bisa
dianggap gagah. Kalau kini ko indak paralu lai. Sabana manih mainnyo kini”.
“Hahaha, kalau iyo mode tu.
Ndak manih lai tu Ben, lah canggih tu mah.
Sudah lah murah caronyo, sero pulo rasonyo lai hahaha” Udin manutuik
simpulannyo jo galak-galak prihatin.
“Hahaha, bana. Jadi kalau
dulu, jagoan ko Bima, kalau kini Arjuna ko”, sambuang Iben mampatageh
kasimpulan Udin ko jo analogi wayang nan didapeknyo di rantau sabalun ko.
Dek
manangkok nan tasiraik dari katarangan Iben ko, Udin jadi geleang-geleang kapalo.
Namun, dek masih penasaran, Udinpun batanyo baliak maminta panagasan.
“Serius
tu Ben?”
“Iyo” Sambuik Iben tageh sambia mancaliak lakek ka mato Udin. Lalu, Ibenpun malanjuikkan
panagasannyo jo tanyo nan retoris.
“Ndak
canggih-canggih anak-anak kini dek ang tu?”
“Halah, anak-anak aa juo lai
tu. Lah satinggi itu kapandaiannyo, masih dianggap anak-anak juo tu?”.
“Tanyo
lah ka KPAI dek ang, kok ndak anak-anak jaweknyo” tarang Iben mangamukokan nan nyo tau.
“Ondeh,
jadi status anak-anak ko kini manuruik ukuran KPAI? bukan manuruik kelakuannyo?”
sambuik Udin masih jo muko panuah tando tanyo.
“Iyo.
Makonyo, kalau baulah murik
ang bisuak, nyo bulekan pusek anak gadih urang. Jan main-main tangan se ang
dulu maatur inyo. Kanai waang di KPAI beko” lanjuik Iben baparingaik mampatakuiki Udin.
“Halah,
jariah juo mampatangguang-jawabkan anak kini tu yo?”
“Tantu
lah iyo. KPAI ko isinyo urang-urang hebaik sadonyo mah. Lai ka talawan dek ang?,
sadang kapalo sakola se ampun
deknyo. Apolai, kok guru takah ang ko?”
“Maso
pulo takah itu” respon Udin antaro picayo jo indak. Sabaik, di Padang ko, Udin alun basobok jo carito
Iben ko.
“Ee
yayai, lah bara banyaknyo kapalo sakola jo guru nan dimutasi dek gara-gara anak
tawuran, atau dek gara-gara anak-anak ko tatangkok babuek mesum di sakola, di Jawa nun dek ang
ko ha” baleh Iben sambia mangamukokan barcot.
“Maso
pulo takah itu. Murik
nan babuek, kapalo sakola jo guru pulo nan kanai” lanjuik Udin indak pueh.
“Karano
ado KPAI, jadi kesalahan tu ditangguang dek guru jo kapalo sakola, karano anak
ko masih anak-anak namonyo”.
“Halah, bukannyo nan babuek
mesum tu pasti bukan anak-anak lai. Itu kan karajo urang dewasa tu” kilah Udin mambantah.
“Ei mada ang mah. Kalau
masih pakai seragam, tu anak-anak namonyo mah. Masalah kapandaiannyo nan lah
santiang bakondik-kondik tu pakaro lain”.
“Halah,
kok kapalo sakolah se ndak berkutik takah tu, lah ka jaleh se wakden TKO tu mah”
sunguik Udin pasrah tapi ndak rela.
Pangana
Udin langsuang malayang
ka anak laki-lakinyo. Tiang-tiang filosofi mandidik anak pusako Abak, “kok
indak ka jadi urang, bialah jadi bangkai” nan salamo ko nyo anuik, bagarak ka
sadonyo. Mambuek sagalo sandi taraso guyah.
Maso
barubah, pikiran juo barubah. Cupak dipapek urang panggaleh, jalan diasak urang
lalu, hukum dikisa cadiak pandai. Nanpaknyo, ka capek juo para urang tuo nan
sarupo wakden ko manjadi kuciang tuo ko mah, alun tuo lah harus manapi-napi,
gumam Udin dalam hati.
No comments:
Post a Comment