Sajak
babini, gaya hiduik Udin barubah 180 darajaik. Kok dulu suko kalua malam, kini alah jarang. Kok dulu suko duduak di kadai, kini pun lah bakurang. Kok dulu suko
bakumpua-kumpua, kini lah bisa dikecekan indak samo sekali. Lai ka jadi urang
juo konco Den ko mah, pikia si Amir, konco palangkin Udin nan paliang tuo.
Namun,
samanjak si Mirna, bininyo hamil 4 bulan, Udin lah mulai pulo baliak ka caro
lamo. Lah mulai duduak di lapau. Lah mulai acok bakoa kalua malam. Makin gadang
paruik bininyo makin manjadi pulo parangainyo.
Mangingaik
iko, Amir jo Iben mancubo manyalidik. Dari info nan
didapek, indak ado nan jangga nan basobok,
khususnyo tantangan bininyo si
Mirna. Karano itu, sapakaiklah urang baduo ko nak langsuang mananyoi Udin.
Malam
ko, kaduonyo maminteh Udin di simpang jalan arah tampek
bamain koa.
“Hoi, Din!” hariak kaduonyo
sarantak bak paduan suaro.
Udin
nan bajalan langsuang taranti sarayo mamuta kapalo ka arah datang suaro.
“E-eh, Amir mah. Ha? ado Iben bagai. Bilo tibo Ben? Ado acara apo
ko?” tanyo Udin sambia malangkah mandakek.
“Kapatang” baleh Iben sangajo
bagulambek karano ndak tau caro mamulai carito.
“Kalau
baitu, pado bamanuang
di siko. Elok bakoa Wak ka kadai lah” ajak Udin langsuang sambia manjujuik
tangan Iben.
Mancaliak
iko, Amir langsuang bukak suaro.
“Tunggu
dulu Din” potong Amir bausaho managah ajakan Udin cako. Tangan Amirpun
langsuang mamagang bahu mambuek niaik Udin malangkah jadi tatahan.
“Ado
apo Mir?” tanyo Udin
mancaliak Amir lakek-lakek jo kaniang mangarinyik.
“Iko
ha, Kami sangajo maambek Waang
di siko, ado nan ka Kami kecek-an” lanjuik Amir apo adonyo. Namun, cukuik
untuak mambuek darah Udin agak tasirok. Maklum, indak biasonyo si Amir ko
batingkah sarupo iko. Pado mambaku jadi uweh-uweh, ancaklah
ditanyo jaleh-jaleh pikia Udin sakutiko.
“Manga
Wakden Mir?” tanyo Udin jo
suaro agak tagagik.
Mandanga
nada suaro nan mulai manggaretek ko, Amir jadi ndak lamak hati.
“Usah
cameh Din, ndak ado apo-apo
do. Kami taragak maota jo Ang sajo nyo. Kok sambia duduak di batu gadang itu
sajo, baa kiro-kiro?” umbuak Amir bausaho maminteh kiro-kiro Udin nan nanpak
mulai lia.
Singkek
carito, katigonyopun sarantak bajalan bairiangan manuju batu gadang. Baitu
sampai, Amir langsuang duduak baselo. Baitu pulo jo Iben sarato Udin. Katigonyo
kini duduak bahadok-hadokan mambantuak sagi tigo.
Salanjuiknyo,
Udin nan penasaran langsuang bukak suaro.
“Ado
apo ko Ben?” tanyonyo madok ka Iben.
Dek
gamang maagiah jawek, Iben hanyo maangguakan kapalo maagiah kode ka arah
Amir. Amirpun sugiro babarito.
“Baiko Din ha. Samanjak Ang
babini, gadang bana hati Den. Barubah Ang, lai pulo ka nan elok nampak di Den. Lah
pandai manjago badan, jarang batanggang, indak huru-huru lai”
Amir
badiam sajanak mancari kato nan
tapek untuak malanjuikkan. Mancaliak itu, Iben langsuang manyambuang.
“Lalu, lah tigo bulan ko Si Amir
sangajo mamparatian Waang Din. Ang lah acok
baliak bahuru-huru,
batanggang, main koa lah ampiang
tiok malam pulo.
Ndak ibo Ang maninggaan bini nan sadang hamil gadang di rumah surang?”
“Apo
pulo ka diiboan” sambuik Udin asa ka manjawek
se.
Mandanga
jawek nanko, sanang-sanang
rusuah urang baduo ko. Sanang karano mulai tau latak masalahnyo. Rusuah karano lun jaleh
baa jalan caritonyo.
“Manga
bini Ang tu?” tanyo
si Amir.
“Indak
manga-manga do” jawek
Udin singkek.
“Ha? kok tadi takah urang
berang ka inyo Ang manjawek” potong Iben capek.
“Wakden
ndak berang ka inyo do, tapi ka kaluarganyo, karik-karabaik, sarato
kawan-kawanyo”
“Manga
tu?”
“Pokoknyo, samanjak si Mirna
hamil 4 bulan ko,
hampia tiok hari, keluarga, karabaik, kawannyo datang ka rumah”
“Manga
urang-urang tu datang?”tanyo
Amir manyalidik.
“Manga
juo lai, kok ndak maagiah kato-kato salamaik ka si Mirna dek lah hamil”
“Ho-oh” Amir jo Iben sarantak
manggumam.
“Wakden
nyo cuek-an sajo.
Sadangkan Wakden lah panek malayani urang-urang tu. Mambuekan
minum, maagiah kue, jo lain-lainyo” lanjuik Udin barapi-api.
“Halah, tu biaso nyo mah Din.
Wakden kan pernah juo manyawak Ang di awa si Mirna
katahuan manganduang dulu mah. Tu tando Awak bamasyarakaik.
Lagian, bini Ang kan manganduang, tantu iyo Waang nan malayani urang tu” sambuang Amir mancubo
manjinak-i.
“Jadilah
kok itu. Nan tabik suga den baiko ha. Tiok sabanta
cipika-cipiki, tiok sabanta mausok-usok paruiknyo, tiok sabanta maagiah
salamaik. Sadangkan
Wakden takah ndak nyo pandang di urang-urang tu saketek alah
juo” baleh Udin
jo emosi nan alun juo
suruik.
“Dek
itu makonyo Ang manggok?” baleh Amir sambia manahan galak.
“Tantu
lah iyo. Amuah Waang,
Waang nan bakarajo kareh,
urang nan dapek salamaik” jawek Udin tataik jo
kapalo paneh.
“Oh, baitu…” gumam Amir jo Iben sambia
bausaho manahan galak.
Sasudah
diam sajanak, kaduonyo
mandakek mambuek Udin kaheranan. Amir langsuang mamacik jo mausok-usok lutuik,
Iben manapuak-napuak bahu.
“Salamaik
yo bro!”
Tibo-tibo Iben
manapuak “barang” Udin. Kaduonyo langsuang cigin lari maninggaan Udin nan manalungkuik manahan sakik.
Surambi
hahhahaha
ReplyDelete