Sasudah
baputa-puta mancari, akhianyo Amir basobok juo jo konconyo, Iben nan sadang
mangopi lamak di kadai tek Siah. Amir langsuang duduak di sampiangnyo,
mahambuihan angok nan sasak, mambukak topi, lalu mangipeh-ngipehannyo lagak
urang kaangekan.
Mancaliak
iko, Iben nan sadang mahadoki kopi langsuang mamuta aka untuak maakai kurenah nan
indak bataratik ko.
“Cubo
caliak lidah ang,
Mir!” sapo Iben tibo-tibo.
“Manga
tu?” tanyo Amir
heran ndak mangarati mukasuik parintah Iben nan tibo-tibo ko.
“Lain
nanpak bantuak ang dek den”.
Mandanga
iko, darah Amir
langsuang tasirok. Iben
ko kan mantan dukun. Kini, inyo mangecek bantuak den lain. Ondeh, lai ndak ado
apo-apo ko yo? Amir
batanyo-tanyo surang dalam hati nan tibo-tibo sajo manjadi cameh. Sakutiko, indak pakai pikia-pikia lai, inyo
langsuang manuruikan parintah Iben
ko.
“Ha!”
Amir manjuluakan lidahnyo
kalua dari muluik. Samintaro
itu, Iben mandakek mamparatian bak cando angku dotor nan professional
bana. Sasudah itu,
Iben pun manyampaikan
parintah salanjuiknyo.
“Tataik mode itu, cubo
maangok lambek-lambek!” parintahnyo nan langsuang dituruikan Amir.
“Mantap.
Nah, kini cubo marangkak, hahaha”
lanjuik Udin bairiang galak manyambua.
“Dukun
cimporong”
Umpek Amir bajadi-jadi baitu mandanga parintah sarato
galak kurang aja ko. Sabalah tangannyo langsuang manyemba kuduak Iben dari
balakang, sabalah lai singgah di katiak.
“Hahaha,
ampun”
Iben langsuang mambana baitu tangan Amir singgah
manggalitikinyo. Sabaik, kalamahan Iben ko memang di sinan, panggali
Allahurabbi. Asa tagutiak Iben tagalitiak, asa tajujai Iben langsuang takulai.
Karano
itu, Amir lanjuik maggalitiki sajadi-jadinyo. Tangannyo bapindah tiok sabanta,
kadang manculiak pinggang, kadang manculiak lihia. Suaro Iben lah parau tadanga
mambana-bana. Sabanta galak, sabanta minta ampun.
Sasudah
maraso cukuik mancabuik baleh, Amirpun
baranti. Kopi Iben nan talatak di ateh meja dinonohnyo habih-habih. Kaduonyo
lalu taduduak kapanekan sambia galak-galak ketek.
Urang
baduo ko memang aneh, apolai caro bakawannyo. Kalau lah baduo, apolai batigo jo Udin, ndak
ado hari lai. Raso ka pacah kadai tek Siah ko dibueknyo. Namun, karano tek Siah
tahu bana jo pareman-pareman
ko. Inyo indak mampamasalahan saketek alah juo. Tek Siah justru cameh, kalau urang-urang
ko tibo-tibo sajo barubah elok laku.
“Ben, ka Basko wak lah”, ajak Amir sambia mamuta duduak madok ka arah Iben.
“Manga
ka sinan?”.
“Mancaliak-caliak
sajo, sakalian cuci mato”
lanjuik Amir sambia mambarasiahan
topinyo nan tadi tajatuah kutiko bagarah-garah.
Mandanga
iko, Iben mahambuihan asok
rokoknyo mambantuak bulek-bulek sarupo urang nan sadang manimang-nimang. Lalu,
sambia marunduak mambuang abu rokoknyo ka ateh asbak, inyo manjawek.
“Kok
indak ka balanjo, maleh den mah, Mir. Si
Udin se ajak lah!”.
“Si Udin ndak di siko do. Inyo pai maaja ka
Bukiktinggi. Ang payah bana mah, lai ka balanjo den kok” baleh Amir capek maminteh maleh konconyo ko.
“Tapi,
kecek ang tadi ka mancaliak-caliak jo cuci mato sajo”.
“Iyo,
lai ka balanjo. Mukasuik wakden, wak caliak dulu, kok ado nan naksir wak bali.
Ciek lai Din, jam sagiko ko banyak mahasiswa UNP nan main ka sinan mah,
kamek-kamek. Ndak taragak ang maadu untuang? Siapo tahu, ang bisa dapek umbuik
mudo calon pegawai” galetek Amir panjang-leba barusaho mambujuak Iben nan
mamang sadang marando tagang ko.
Namun,
usah ka tabujuak,
Iben malah manyambuik bujuak-rayu ko jo galak-galak
cimeeh.
“Hehehe,
ndak tahu ang do yo. Sajak bacarai
ka patang, wakden lah mundur total dari dunia
percintaan. Lah den urak selo den
dari sagalo nan manyangkuik si rambuik panjang”
jawek Iben padek, manggelek sarupo
pandeka aliran putiah nan bapantang guyah dek sagalo bujuak-rayu.
“Gaya
ang lai” cimeeh Amir
sangajo mamanciang Iben.
“Indak
gaya-gayaan gai do tu, serius mah” sambuik Iben tageh mambuek Amir jadi kalang kabuik kahabisan aka.
Halah,
baa lah ka aka ko. Awak ndak pernah pai balanjo surang do. Salamo ko bini sajo
nan balanjo. Kok ndak pulo amuah Iben ko mangawani, yo lah kacau ampok ko mah.
Gumam Amir dalam hati sambia mancaliak ka arah Iben nan malengah-lengah cangok sarupo
urang nan memang indak basalero samo sakali ka carito Amir tadi.
Mancaliak panciangan nan indak manganai ko,
Amir jadi agak
galau. Dek lah bana-bana kahabisan
aka, akianyo Amir mangaluakan jurus pamungkas
“Mambana
den Ben ha, kawanan den
ciek. Sampai hati ang mancaliak den bantuak urang ngango maoncong-oncong surang
ka situ?” umbuak Amir maibo-ibo.
“Ee
yayai, gadang sarawa. Balanjo surang se ndak ajan juo. Capeklah, tapi waang nan
mambayia ongkos yo!” jawek Iben akhianyo tagak maluluihan pamintaan
Amir.
“Aman
tu, yes” respon Amir kagirangan.
Kaduonyo
lalu naiak angkot pasa raya – labor nan memang lewat tapek di muko tampek nan
dituju.
Baitu
sampai, Amir langsuang manuju stunt tampek manjua pakaian. Iben nan memang
hanyo baniaik mangawani, mangikuik sajo dari balakang sambia sakali-kali
mancilok-cilok caliak, kok kabatulan ado cewek manih nan mawujuik.
“Ben, Baju ko gagah
ndak?” tanyo Amir mamintak pandapek tantang baju nan ditaksirnyo.
“Iyo”
jawek Iben tadanga
sayuik-sayuik sampai.
“Sayang
saketek, indak bakrah ko ha” kaluah Amir sambia masih mamatuik-matuik baju nan
lah disorongannyo ko.
“Iyo,
ang kan lihia jerapah, ndak cocok do tu” baleh Iben asa sajo.
Antah
satuju antah indak jo pakatan Iben
sabanta ko. Amir lalu mancubo manyorongan baju nan lainnyo
“Kalau
nan iko baa Ben,
lai cocok kiro-kiro?” lanjuiknyo batanyo.
“Cocok
lahnyo” jawek Iben
spontan tanpa mancaliak.
“Asa
ka malantuang se, caliak lah dulu”
“Iyo
kecek den” jawek Iben
acuah.
“Apo
nan iyo, wakden se ndak babaju lai do”
Mandanga
kecek Amir nan tarakhir ko, Iben
langsuang takajuik.
“Hehehehe,
sori” keceknyo sambia marapekan duo talapak tangan di muko dado.
Penasaran
jo kalakuan Iben
nan aneh ko, Amir pun langsuang manyalidik.
“Aa
nan ang caliak? Serius bana nanpaknyo?” tanyo Amir sambia mamparatian
sakuliliang.
“Caliak
dek ang cewek bajilbab putiah tu ha, lenggoknyo euy” Jawek Iben sambia manjujuik
tangan Amir.
“Oh, rusak, ndak
ksatria, manjilek ludah surang. Tapi lah mengundurkan diri dari dunia
percintaan” umpek Amir bajadi-jadi mangaluakan isi paruiknyo. Talunjuaknyopun
bapantang tingga, sato pulo mandorong kaniang Iben.
“Kecek
wakden kan mundur, bukan pensiun. Mundur satangah untuak maju salangkah.
Filosofi silek tuo tu mah, hahaha”.
No comments:
Post a Comment