Samanjak
kahamilan Mirna masuak 9 bulan, mintuo Udin jo Dunsanak-Dunsanak kayonyo siliah baganti
datang bakunjuang jo lalok di rumah. Akibaiknyo, Udin jadi maraso tasisiah, hampia
tiok hari kalua rumah. Pai pagi pulang malam. Pendeknyo, pulang pas urang lah
masuak kamar sajo. Maukua kasua jo pakalang, mamiciangan mato ka paraduan.
Salamo
mahilang, Amirlah nan jadi tumpuan adu alias panadah. Manadah sakalian curhat, langkok
jo umpek nan indak tasaluakan. Takah sanjo ko, sasudah pueh curhat malapehan
sasak di dado saputa kasenjangan social nan tajadi antaro awak jo mintuo, Udin
mangalai di palanta muko.
Kutiko
asik-asik mangalai, mandakeklah saikua anjiang kurok. Duduak di dakek paga,
lalu mulai bagitar-gitar. Sabana ndak bataratik, pikia Udin sakutiko. Karano
itu, sambia marunduak maambiak tengkelek, Udin mulai mandakek lambek-lambek
sarato mambidik bak tukang buru mambidik mangso.
Baitu
maraso lah mandapek posisi nan pas, tengkelek ko langsuang malayang hinggok di
kaniang anjiang nan sadang bagitar.
SI anjiang langsuang tabang hambua balari
mangengkeang-ngengkeang. Kengkeang anjiang nan maibo-ibo ko disambuik Udin jo
galak takekeh-kekeh, bana-bana indak baparikabinatangan.
Mandanga
suaro anjiang mangengkeang nan sahuik-sahuikan jo galak Udin, kalualah Amir si
tuan rumah.
“Apo
tadi tu?” tanyo Amir pas tibo di lua.
“Anjiang
tu ha” jawek Udin sambia manunjuak anjiang kurok tadi nan lari
manengkak-nengkak.
“Manga
anjiang tu?”
“Den
ampok” jawek Udin santai.
Lapeh
bana sakik hatinyo sudah maampok anjiang tu nanpaknyo.
“Baa
kok ang ampok?” tanyo
Amir jo kaniang mangaruik patando indak sanang.
“Anjiang
tu ndak tau di untuang. Lah Den padiakan duduak di suduik paga tu. Nyo bae pulo
bagitar mangirok-ngirok kurok” baleh Udin manjalehan kalakuan anjiang nan
manuruiknyo sangaik indak baetika.
“Waang
yo indak saketek alah juo...” baleh
Amir tagantuang sarupo urang manahan kaluah sambia
geleang-geleang kapalo.
“Baa
tu?” tanyo Udin heran.
“Kan
lai nanpak keadaannyo dek Ang kan?”
“Lai.
Sudah lah kurok, di muko urang pulo bagawuik. Kan ndak tahu diri do tu” jawek
Udin apo adonyo ndak mangarti jo mukasuik tanyo Amir.
“Itu
kan manuruik Waang” potong Amir capek.
“Tu
manuruik sia pulo lai? Kok ndak tanyo lah anjiang tu ka sinan” jawek Udin ndak
kalah capek.
Kawan
apo pulo iko,
anjiang kurok nan diampok, mode urang nan ka malulua awak pulo lagaknyo, pikia
Udin jo parasaan mangka.
Mancium
gujalo sumbang nan mambayang di muko karuah Udin ko.
Amir akhirnyo baniaik untuak manjaniahan.
“Jadihlah
Din, kalau Den kecekan nan sabananyo ka Waang tantangan anjiang tu, jan marabo
pulo Waang ka Wakden ndak!” lanjuik Amir maatok-i kato-katonyo sabalun mulai
bacarito.
“Apo-apo
pulo ko?” baleh Udin sambia mamasang muko agak masam.
“Lai
amuah Ang ndak?” sangik Amir.
“Jadihlah.
Apo nan ka Ang kecekan? curhat anjiang kurok tu ka Ang?” jawek Udin sambia
galak mancimeeh.
Amir
hanyo mauruik dado mahadoki tingkah konconyo ko. Urang kabanyakan kafein atau
kurang jatah dari bini memang
coitu, pikia Amir. Lalu, baitu galak Udin salasai, inyopun malanjuikan
caritonyo.
“Waang lah tigo hari ko ka siko taruih
kan?” Amir mamulai tanyo, maacuahkan galak cimeeh Udin.
“Iyo”
“Manga
Ang ka siko?”
“Tapi
lah Den caritoan kadaan wakden ka Waang mah” jawek Udin sok diplomatis.
“Jadihlah,
intinyo Waang ka siko sakadar manawa sasak di dado, dek maraso tasisiah babawua
jo mintuo kan?” lanjuik Amir mancubo manyimpuakan.
“Iyo”
jawek Udin singkek, tapek, padek.
“Manga
ka siko?”
“Dek
Waang lah kawan Den satu-satunyo” lanjuik Udin maraso di ateh angin.
Mandanga
iko, Amir langsuang
senyum-senyum ketek. Senyum nan manganduang banyak arati. Dek curiga,
Udinpun langsuang batanyo.
“Manga
Ang senyum-senyum takah tu?”
“Tau Ang ndak, kurok tu panyakik nan
sabana manyeso. Dek ndak tatahan, makonyo nyo gawuik. Nak tatawa juo sakik ko
walau sabanta” jawek Amir sangajo baputa-puta.
“Tasarahlah
eh, nan Den tanyo,
manga Ang senyum-senyum takah itu
ka Wakden?” potong udin maulang tanyo di ateh.
“Kalau
dipikia-pikia, apo pulo beda motif curhat Ang jo gawuik anjiang kurok tu? samo-samo
untuak manawa sakik mah” lanjuik Amir manjawek sambia mamasang muko sungguah-sungguah.
Mandanga
iko, Udin jadi agak tatagun. Nanpaknyo raso
kaparibinantangannyo mulai tausik. Iyo juo ko, sapanangguangan ruponyo anjiang
ko jo Wakden,
pikianyo sambia mamacik kaniang. Manusia, gampang bana mancaliak
kurok nan lain, tapi susah manyadari kurok surang.
Mancaliak
Udin nan sadang bakacamuak jo anjiang kurok, Amir marunduak maambiak tarompanyo.
“Bia
tambah kurok” hariak Amir sambia maampok Udin jo tarompa, lalu balari masuak
rumah sambia galak takekeh-kekeh.
“Hahaha”
No comments:
Post a Comment